Kairos

[Jaro Sław]

Milczą okna i ściany
Przestrzeń czas
Milczy umysł
I myśli
Umilkł zgiełk
Spokój wsiąkł w szary piasek
Ciał...
Zabawne czemu nie znaleźć szczęścia
W być i trwać
Na przekór wytrwałej pracy ziaren
Z góry w dół
Tej dziwnej klepsydry
Zaklętej w nasze życie
Na przekór okrzykom poganiaczy
Histerii ludzkości
Której wciąż brak
Tego małego odruchu
W być i trwać...
Można przemilczeć swój ból
Lub podkręcić potencjometr
Wrażeń głuszących
Wołanie istoty
Sensu ukrytego
W płaczu dziecka
Zgubionego na rogu ulicy
I milczeniu
Ludzi zakochanych
W miłości...
Lecz jak liść który nie zżółknie
Aż przyjdzie jesień
Lub czas śmierci zeschłego konaru
Jak nie wejdzie w ciszę sadu
Rys zwątpienia póki go
Czyja myśl
Nie wyręczy
Tak to co ważne
I to co ukryte
Czeka na swój czas
Naznaczony
Najwłaściwszy
Nasycony jak kropla
Wilgoci
Jak czara napełniona po brzegi
Gotowa na czas uczty
Jak sad na dzień owocobrania...

[Jaro Sław]

Kairos - w odróżnieniu od chronos, czas emfatyczny, albo jak kto woli bożek szczęśliwego zbiegu okoliczności, czy momentu.

[Przemysław Chwała]

fajne, ciekawe ale pozbawilbym wielokropków...:]

[Jimmy_Jordan]

No Jarku, litania istna! Sam się zastanawiam czy to zaleta wiersza? Z jednej strony tak, ale jak człowiek trafia na "bzdurę" Pozdrawiam Jimmy

[Jaro Sław]

Staralem sie oddać pewną cykliczność rytmu, metaforyka może rzeczywiście lekko ciąży ku secesji.... (do Kasprowicza daleko, ale czemu nie popróbować dla intelektualnej i kulturalnej rozrywki)....

symbolika drzewa i ode mnie - sadu.... zestawienie czary i motywów roślinnych.....

Ciekawi mnie, co odebrałeś jako te dwie "bzdury"... na prawdę i ja się o nic nie obrażam, sztuka ma swoje prawa i nie ma tu miejsca na "wersal" czy demokrację....

Pozdrawiam...

[Stefan_Rewiński]

Jest co poczytać, podumać. Pozdrawiam, Stefan.