Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ofiara ery

Magdalena Piorun
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Magdalena Piorun

Magdalena Piorun

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Po raz kolejny popełniłam błąd
I spowiedzią chcę zakończyć ten rozdział
To co boli i smuci
Pomożesz przezwyciężyć

Po środku dzikiego miasta
Ja - ofiarą zwana
Błądzę między blokowisk gąszczem
Z obawą myśląc o jutrze

Wśród zimnych ścian
Znów budzę się
To ten koszmarny sen
Tam wciąż ktoś woła mnie

Kolorowe - szare ulice
Zasnute poranną mgłą
Już nie wiem kim jestem
Czy kiedyś byłam sobą?

Teraz cień moich łez
krzyczy na cały głos
Bez uśmiechu na twarzy
Stawiam kolejny krok

Wszystko odeszło gdzieś tam
Poza progi bram do serc
Nic nie jest jak kiedyś
Nie mogę uwolnić się

I bez wiary w ludzi
Bez nadziei na przyszłość
Wszystko traci sens
Niewiele mogę chcieć

Niebo nie jest już niebieskie
Smutek na pierwszym planie
Jestem jedną z niewielu
Falą w człowieczeństwa oceanie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      Modry Ponie

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Annna2 to jest piękne Aniu pisanie !!! Wzruszające. Dobre.
    • Annna2
      Modry Ponie

      Przez Annna2 · Opublikowano

      Tajsko am Boże - Modry Ponie, dzie słónko tako samo śwyci, am nie ziam, nie poziam, Bachy tam só i some śmiych. Tajskno Modry Ponie. Tam dangi furajó dali i eszcze abo dzie? A Bociony kapelków nie łoślipsió, a żniwa to psiankno śpisiywanie. dzie Annioł modli sia noczajści i wpierw. Zietrz łuraduje ten zimny deszcz.             Tęsknię Boże, mój Niebieski Panie, czy tam słońce wciąż tak samo świeci, a niwa bezkresna to ciągłe pytanie? Trud żniw są jak motyli drganie, czy są tam śmiejące się dzieci? Tęskno mi za tym Niebieski Panie. Czy bocian świątkom nie zmieni zdanie, świat chmura ponura znów oszpeci, a niwa bezkresna - zadanie na pytanie. Gdzie Anioł Pański jak ranne pianie, tych modlitw przecież nie zaślepi Tęsknię Boże, Ty Niebieski Panie. Wiem, wiem- marne to moje pisanie nic to, że miłość nieprzerwanie świeci, jest niwą bezkresną- jak ciągłe pytanie. Pamięci obłoków ich jeszcze trwanie, z igieł sosnowych wzór tu nie szpeci. Tęsknię za nimi Niebieski Panie, a niwa bezkresna to zawsze pytanie.
    • Annna2
      Gaza

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @MIROSŁAW C.  tak to prawda. I cytat też bardzo dobry. Świat jest wywrócony do góry nogami dzięki
    • Klip
      Limeryk konsumpcyjny

      Przez Klip · Opublikowano

      Zaprosił mułłę słynnego w Tule hodowca mułów na świeże mule. Uczony nosem swym czułem ocenił: "Mule czuć mułem, a dennych potraw nie jem w ogóle".
    • homanronet
      Ślepy Tor

      Przez homanronet · Opublikowano

      Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...