On w oknie

[Anna_Tusk-Bieńkowska]

W odbiciach okien
źrenice widzenia
zamykają i otwierają
impuls powiek

papieros zaplątany w palcach
dogasa jak ostatnia pochodnia
unosząc smugę cienia i kształtów


Bezwarunkowy odruch
szarpie uśpione ścięgna
oparzony palec wędruje do ust

karuzela dnia
zaczyna kręcić

[magda]

Prócz pierwszej zwrotki i tytułu wiersz całkiem niezły. Klimat udany, obraz też. Mam jednak wątpliwości co do impulsu powiek (?), który jest zamykany/otwierany. W ogóle za dużo powiek, źrenic, otwierania - rzęs tylko brakuje - dosłowność tu się gnieździ. Odbicia okien też kuleją troszkę. Tytuł proponowałabym mniej dosłowny i banalny - jest w nim wszystko co i w wierszu, wiec po co? Nie podkreśla żadnego istotnego elementu.

Moim zdaniem warto dopracować.

pozdrawiam
m.
[sub]Tekst był edytowany przez magda dnia 19-12-2003 18:22.[/sub]

[Anna_Tusk-Bieńkowska]

Brakuje jeszcze brwi,spojrzenia,rogówki..itp...:))
jakoś to oko trzeba przecież opisać,a tu mi bardziej chodziło o okna , oczy domu i tego kogoś w oknie.
pozdrawiam

[Izabella_Sendor]

Ciekawie;-)
Pozdrawiam.

Daria

[Mirosław_Serocki]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Chyba nie udało się idealnie tego opisać. Starać się to jedno, a osiągnąć cel- drugie.
Radzę przemyśleć i opisać to w taki sposób, żeby czytelnika powaliło na kolana :)
Pozdr.

[Anna_Tusk-Bieńkowska]

Na rozstawionych nogach
celuję...

bezbłędnie i pewnie
zwężone oczy węża
decydują

nie zadrży powieka
szept mnie nie zwiedzie
pociągnę za spust

wilgotny język
pogładzi
górną wargę ust

i trafię....

muszę Cię kiedyś powalić na kolana...muszę:))