(Miastu i pokoleniu)

[Jaro Sław]

Miastu i pokoleniu
Kasandryczny ton nawet mnie kręci
Siedzę na rynku
Podcienie domy dzwon
Turystów nęci

Urodzony pod koniec oblężenia
Wyuczony
Przeciw propagandzie
Milczeć, gdy trzeba
Uderzać w serce

Miało tak trwać do końca dni
Życiem do wewnątrz
Banałem na zewnątrz
Oklaskom hasłom sam w poniewierce

Spokojny kelner podaje mi amforę
(siedmiogwiazdkową, bez żadnej przenośni)
A ja myślę

To mi zostało, naprzeciw miastu i pokoleniu
(O niezła panienka zgrabna gust)
Ważenie słów szukanie sensów
Zdrajcom na biada
Miasto to ja?
Ocaleni ku jakiej przyszłości

Jeśli coś pęknie
W murach jeden raz
Odwróci się od swej historii
I kultury?

Przeszły dziewczęta
Słońcem radosne
Gwarno tu dzisiaj
Ruch

Pójdę na miasto
Zieleń wiosenna
Ja wasz
Anioł-duch.....

[Bartosz Wojciechowski]

A więc dopowiada pan do tematyki "oblężenia", szacuneczek:)
Jest tu z czego zaczerpnąć, nie zaprzeczę. Sądzę jednak, że dosłowności
w rodzaju tych z o panience i kręceniu są niepotrzebne, albo należy
je jednak dopasować do stylistyki pozostałych wersów.
Na razie tyle. Poczekam na innych:)

[Jaro Sław]

tak z pana Cogito chciałem dodać jeszcze humoru (oglądaj w lustrze swą błazeńską twarz), ale chyba przesadziłem, smak - (ta siedmiogwiazdkowa metaxa) to tak pod "potęgę smaku", wiem, pierwsze koty za płoty z tym tematem, ale mnie ruszył, czekam też.....

[Bartosz Wojciechowski]

Metaxa mi bardzo tutaj odpowiada, tak z klasą puszcza oko:)
Może panienkę i drugi wers też jakoś na tą modłę pozmieniać?
Pzdr!