Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rykowisko


Rekomendowane odpowiedzi

nad łąkami pełnia
w trawach sen
na posrebrzanych przystanął
kopytach
spośród liści leszczyn się wychyla

północ
splata cienie dębowych gałęzi
wokół polan błyszczących
księżycowym szronem - tam
na wieńcu dźwigając rozgwieżdżony
wrzesień - stoi
Jeleń

wszechświat ponad bykiem
ryczy
i powietrze basując
po wykrotach stąpa
czeka odpowiedzi
zuchwałej niechybnej

ta nadchodzi
w trzasku wściekłym łomotaniu
i dudnieniu ziemi
deptanej i rytej
droga mleczna szumiąc przez rogi
przepływa

kto ustąpi pola
kto będzie zwycięzcą z tym
wędrować będzie Wenus
białorzęsa
za nią wszystkie łanie

dwa grzbiety
dwie góry koronami władzy
naparły na siebie
przy piskliwych tonach
olchowego fletu
pod czarnymi kudłami Faun
na długim wydechu
przebiera palcami

zwierzęta wzrok tracąc
pod ciemną posoką
sczepione kołyszą i ziemią
i niebem

niech trwają w tych zapasach

Eros
który obwiódł swym tajemnym kręgiem
to miejsce na ziemi - niech szuka
poety

w lesie słowa głuche
mówi ziemia drzewo
jelenich koron gruchot
ginącego królestwa - nowego
imperium

w źrenicach łań uległość
czarnej rosy spokój
naprzeciw płynącej po sierści
rzeki ciemnej - wezbranej
rzeki śmierci płynącej do
miłości

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Świetnie....

(droga mleczna nie szumi, jak już nawet przy pełni byłoby ją widać, i to akurat między rogami....)


Ach ta poezja, aż chce się być poetą..... (bo już czasem miałem dosyć)...

O ile pamiętam, to w łanię się nie Wenus zmieniała, ale..... Diana (Atremida)?

Może masz mitologię pod ręką..... to by tak bardziej "stylowo" było...


Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie rozumiem, panie Jacku, powyższego komentarza. Poza tym również
bym pana namawiał na zmianę "V" na "W":)

Wiersz znów ujmujący rozmachem wizji, elegancją i lekkością.
Z uwag mogę dorzucić, że jestem ciekaw jakby wyglądał, gdyby
bardziej skontrastować opisywane obrazy, np. na linii niebo: mityczne
i symboliczne stworzenia-kosmiczne walki i układy gwiazdozbiorów/
ziemia: polana oświetlona wielkim ogniskiem przy którym spotykają
się personifikacje bóstw i postaci mitologicznych, biesiadują i urządzają
pozorowane polowanie na istoty z nieba?
Ale to już chyba całkiem inny wiersz. Pzdr!:)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jaro Sław.;

Bartosz Wojciechowski.;

patronką takiego miejsca jest bogini miłości - Wenus, odpowiednik greckiej
Afrodyty /więc nie Diana-Artemida, choć z jeleniem i Akteonem może być
kojarzona/;
UWAGA dotycząca pisowni Wenus jak najbardziej słuszna; choć planetę
Venus z taką pisownią skojarzoną w atlasach astronomicznych można by
spokojnie zaakceptować;

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

zak stanisława.; pochwała córki leśnika to dla mnie zaszczyt i wielki honor; dzięki potrójne! :)
J.S
ALE POWIEM, nie było łatwo, wiersz przeleżał i był poprawiany ponad rok /przecież
rykowisko ma miejsce na ogół w październiku - czasami już przy końcu września,
kiedy się wyraźnie ochłodzi; widziałem dwunastaki! - w Bieszczadach, w Arłamowie
dawnym rządowym terenie łowieckim na Pogórzu Dynowsko-Przemyskim, blisko
Kalwarii Wschodu - Pacławia; średnio co 3 lata bywam tam na leśnych eskapadach
bo dzików taM więcej za dnia można zobaczyć jak ludzi w Lanckoronie na Rynku;
J.S
POZDRAWIAM SERDECZNIE; :))) J.S

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

zak s... - zrzucone poroże? czy z polowania? ja widziałem żywego dwunastaka, a upolowane rogi
jelenie budzą we mnie pogardę dla człowieka, zwłaszcza jak wisi na nich kapelusik z
piórkiem; a już wstręt poczułem dla pewnego domu, gdzie zobaczyłem szatnię z kopytek
sarnich - chętnie zobaczyłbym żebro tego gospodarza służące za pałąk do wiadra studzie
nnego;

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @egzegetaNie ma sprawy Wiktorze. Wiktorze, czy z tego tomiku wierszy zakosztujemy kunsztu pisarskiego Twoich dzieł? 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Rozdział dziewiąty      Minęły wieki. Grunwaldzkim zwycięstwem i przejęciem ziem, wcześniej odebranych Rzeczypospolitej przez Zakon Krzyżacki, Władysław Jagiełło zapewnił sobie negocjacyjną przewagę w rozmowach ze szlachtą, dążącą - co z drugiej strony zrozumiałe - do uzyskania jak największego, najlepiej maksymalnego - wpływu na króla, a tym samym na podejmowane przez niego decyzje. Zapewnił ową przewagę także swoim potomkom, w wyniku czego pod koniec szesnastego stulecia Rzeczpospolita Siedmiorga Narodów: Polaków, Litwinów, Żmudzinów, Czechów, Słowaków, Węgrów oraz Rusinów sięgała tyleż daleko na południe, ileż na wschód, a swoimi wpływami politycznymi jeszcze dalej, aż ku Adriatykowi. Który to stan rzeczy z jej sąsiadów nie odpowiadał jedynie Germanom od zachodu, zmuszanym do posłuszeństwa przez księcia elektora Jaksę III, zasiadającego na tronie w Kopanicy. Południowym Słowianom sytuacja ta odpowiadała również, polscy bowiem królowie zapewniali im i prowadzonemu przez nich handlowi bezpieczeństwo od Turków. Chociaż konflikt z ostatnio wymienionymi był przewidywany, to jednak obecny sułtan, chociaż bardzo wojowniczy, nie zdobył się - jak dotąd - na naruszenie w jakikolwiek sposób władztwa i interesów Rzeczypospolitej. Co prawda, rzeszowi książęta czynili zakulisowe zabiegi, aby osłabić intrygami spoistość słowiańskiego imperium poprzez próbowanie podkreślania różnic kulturowych i budzenie  narodowych skłonności do samostanowienia, ale namiestnicy poszczególnych krain rozległego państwa nie dawali się zwieść. Przez co od czasu do czasu podnosił się krzyk, gdy po należytym przypieczeniu - lub tylko po odpowiednio długotrwałym poście w mało wygodnych lochach jednego z zamków - ten bądź tamten imć intrygant, spiskowiec albo szpieg dawał gardła pod toporem czy mieczem mistrza katowskiego rzemiosła.     Również początek wieku siedemnastego nie przyniósł jakiekolwiek zmiany na gorsze. Wielonarodowa monarchia oświecona, w której rozwój nauk społecznych służył utrzymywaniu obywatelskiej - nie tylko u braci szlacheckiej, ale także u mieszczan i chłopów - świadomości, kolejne już stulecie okazywała się odporna na zaodrzańskie wysiłki podejmowane w celu zmiany istniejącego porządku. W międzyczasie księcia Jaksę III zastąpił na tronie jego syn, Jaksa IV, pod którego rządami Rzeczpospolita przesunęła swoje wpływy dalej na zachód i na północ, ku Danii i ku Szwecji, zaczynając zamykać Bałtyk w politycznych objęciach, co jeszcze bardziej nie w smak było wspomnianym już książętom.     - Niedługo - sarkali - ten kraj będzie ośmiorga narodów, gdy Jaksa ożeni się z jedną z naszych księżniczek lub gdy nakaże mu to ich królik - umniejszali w zawistnych rozmowach majestat władcy, któremu w gruncie rzeczy podlegali. I którego wolę znosić musieli.     Toteż i znosili. Sarkając do czasu, gdy zniecierpliwiony Jaksa IV wziął przykład - rzecz jasna za cichym królewskim przyzwoleniem - przykład z Vlada Palownika, o którego postępowaniu z wrogami wyczytał niedawno z jednej z historycznych ksiąg... Cdn.      Voorhout, 24. Listopada 2024 
    • @Katie , ciekawie jest poczytać o tego typu uczuciach. A czy myślałaś o tym, żeby zrobić krótsze wersy? A może właśnie takie długie wersy spełniają jakąś funkcję w tym wierszu... .
    • Zostały nam sny Zostały nam łzy   Z poprzednich wcieleń   A prawda okazała się kłamstwem Zapisanym w pamiętniku   Tam głęboko gdzieś na strychu
    • Dziewczynie stojącej w szarych spodniach przy telefonie spadł przy rozmowie ze stopy... więzienny drewniak. Stuk było słychać sto kilometrów dalej.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...