Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

sadysta


Rekomendowane odpowiedzi

lubię ten stan...

gdy ze śmiertelną raną
zadaną bronią straszliwszą
niźli człowiekowi się śniło
leżę błotem powalany
na głowę padają łzy
płaczą nade mną
mam krew na rękach
nie swoją

mówią, że pióro w dobrych rękach
zabójcze potrafi słowa kuć

gdy czuję natłok mroku
wszechogarniające tchnienie ciemności
odbierające siłę na skurcz serca
wstrzymujące oddech w piersi
patrzą jak konam
grzechy moje minione
krew została przelana
nie moja

mówią, że strach ma wielkie oczy
spojrzałem mu w twarz

gdy paproć kwiat na świat wydaje
bazyliszek ciało w kamień obraca
powiadają we wsi, że córa szatana
albowiem f a k t y mówią za siebie
i rzekł pan: niech się stanie

gdy uderzył atom o atom
iskra życia zabłysła po raz pierwszy
by nigdy już nie zgasnąć

...gdy retrospekcyjnie
oglądam się za siebie
nie znajduję popiołu na głowie
lecz przelaną krew na rękach
nie moją

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

nie wiem jak się do tego ustosunkować, ten sadysta to chyba w głębi takie zagubione dziecko, tylko w końcówce nie wiem kto się zali stwórcy, ofiara, czy sadysta? ofiara dlatego ze zycie miało być wieczne niegasnące, np w rękach mordercy, a sadysta może mieć zale o to samo, ale dlatego, ze ma mniej zabawy.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

początek jest banalny - "lubię ten stan...", zniecheca do dalszego czytania, ale jak dalej sie przeczyta to tak, tak, tak!to jest bomba:"wszechogarniające tchnienie ciemności" i "gdy paproć kwiat na świat wydaje
bazyliszek ciało w kamień obraca" , ale wszystko psuje:"mówią, że strach ma wielkie oczy
spojrzałem mu w twarz" ( gdzieś to czytałam, ale juz nawet nie o to chodzi, bo wszystko lubi sie powtarzac!tylko wiersz ma taki "mroczny" - jesli tak moge nazwac klimat; a te dwa wersy go psuja), to juz koniec moich wypocin, to takie moje gadki,pozdrawiam:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa    Tak, masz rację - "(...) niektórzy rzeczywiście (...) mają (...)" przeczucia. Również odnośnie do zbliżającego się przejścia do innego wymiaru.     Pozdrowienia.    @Somalija    Nie jestem pewien, czy rozumiem Twoje słowa...     Dzięki Ci bardzo za wizytę i za uznanie.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

         Pozdrawiam Cię.  
    • Odnajdźmy się razem w źródle miłości, Tej prawdziwej, nie skrytej pod płaszczem nagości, W której do kochania nie ma warunku, A cała nie nosi erotycznego ładunku.   Płyńmy w głębiny miłości morza, Niech się otworzą morskie przestworza, Miłości nie potrzebne ciał ludzkich napięcie, Jej może wystarczyć zwykłe objęcie.   Z tej morskiej toni się nie wynośmy, Tak na jej fali się tylko unośmy, Tkwijmy w zwyczajnej dobrej bliskości, By nie ulec światowej popsutej miłości.
    • @viola arvensis Do tego dochodzi niesamowicie bogaty wewnętrzny świat. Można słowa nie powiedzieć, a ile rzeczy w głowie się dzieje. Nie wiem, jak to jest inaczej, ale co mi tam. :-)
    • mam szósty zmysł  i siedem par oczu  czasem podwójnie pracowite ręce  nogi jak sarna dwie niby cztery  i czasem żadnego języka w gębie    świat mnie już dawno zaszumiał zaszczekał z nim się układać mi nie po drodze czasem zmysł szósty ciąży jak kamień może dlatego od zmysłów odchodzę   wszystko wiruje, wariuje wszystko ziemia się kręci ja stąpam prosto mówią że jestem zimna jak skała  a przecież jestem kwitnącą wiosną   nikt mnie nie widzi bo zwykle nie chcę  być więcej niźli czystym powietrzem  bujam się z sobą nocą i z rana  na szóstym zmyśle niepokonana   a może zmyślam niech ktoś mi powie jam czarownica czy dobra wróżka  znów pewnym krokiem wchodzę do jutra  by za chwil kilka wiać na paluszkach   zwiewam wszak jestem czystym powietrzem zmącić nie zdoła mnie świat wpół zgnity  i szóstym zmysłem ścielę i kładę  pod własne nogi snów aksamity          
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        ;)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...