Biały jeleń

[Agnieszka Kilisz]

Za parawanem naszego istnienia
leży samotny
biały
jeleń

W jego jasnych smutnych oczach
poznaję śmierć
i odrzucenie

W ogrodzie siedzisz
W ogrodzie klęczysz
W ogrodzie pijesz wino młodości
I przed ogrodem układasz strony przeklętych wierszy

Za tobą siedzi tylko upadek
Co nikt go nie chciał, bo czasem musiał zdobywać ludzkie kości
Nikt go nie lubił,
Za jego słabość, każdy swe kości trzymał w ukryciu
Bo i w księgach o nim pisali
I na cmentarze wzbraniali chodzić
On nie mógł modlić się nad grobami,
Kościół zamknięto, gdy blisko chodził.

[kyo]

Biały jeleń

Za parawanem naszego istnienia
leży samotny biały jeleń

W jego jasnych smutnych oczach
poznaję śmierć i odrzucenie

W ogrodzie siedzisz klęczysz
wino młodości pijesz
przed ogrodem układasz strony
przeklętych wierszy

Za tobą siedzi tylko upadek
nikt go nie chciał
czasem musiał zdobywać ludzkie kości
Nikt go nie lubił,
za słabośći, każdy swe kości
w ukryciu trzymał
w księgach o nim pisali
i na cmentarze wzbraniali chodzić
On nie mógł modlić się nad grobami,
Kościół zamknięto, gdy blisko chodził.


to jest wszystko co moglem zrobic i co umialem:P
staralem sie;) a wiersz jest bardzo slaby, nawet po poprawkach!
proboj zamykac cale mysli w jednym wersie!

Pozdrawiam