non omnis moriar

[marcin krüger]

od politeizmu do dziewki ino modły
ust grzeszną drogą skrzypią niby furty
cmentarzysk jak ewangelia zwiodły

znaków doskonałą nagość spowiedzi
scałuję wchodząc w rajskie łoże śmierci
rozkosz poddając ciżbie i gawiedzi

jako ze mnie ciałem karmić mieli usta
zlęknione a strute porzucać dusze
w ciemności skrzynie co ledwie pusta

za cud przyjmę dzieło co obalić życie
zdoła i w proch rozetrze to powietrze
co zgoła leczy bądź zatruwa skrycie

niechaj tak będzie w krzyż ramiona
rozpięte i myśl obłąkana jakże w tobie
nosić będzie mego istnienia znamiona