zza grobu

[Marian Koń]

na poddaszu w pajęczynie przy wrzecionie
schowany wzrok za oknem starym
wbity w konstelacje przyszłości
rysuje nadzieje sobie potomnym
a zaraz go przecież nie będzie

włosy opuszczają swe posady krew
wleczona po błocie z butem w kroczu
wzywa bogów ciemnych tych co jeszcze są
składa w ofierze duszę marzeń brak
wrzeszczy że jeszcze jest złorzeczy

duszony własnymi jelitami zobaczył ją
twarz przeciętą na pół oderwaną pierś
nie zdążył ostrzec nikogo piekło
cierpienie za cierpienie za wszelką cenę
pielęgnuj kwiat w sercu bo przebaczenia brak

[zak stanisława]

pierwszą zwrotkę czyta sie dobrze, pozostałym chyba trzeba poprawić wersyfikację, ale to takie moje, bo sama mam z tym problemy(treść na tak)
pozdrawiam ciepło