Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Złodziej Nadziei

Sin Semilla
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Sin Semilla

Sin Semilla

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

To jest skurwysyństwo, gdy jeden okrada
Z zegarka i złudzeń swojego sąsiada
Gdy patrzysz się w oczy jakiegoś człowieka
A z oczu tych szybko nadzieja ucieka
Co wtedy myślisz, co wtedy zrobisz
Czy jeszcze bardziej się obłowisz?
Zabijasz ludzi, lecz nie tak
Jak wielu gorszych tobie
Bo gdy nadziei będzie brak
Nic nie zostaje w takiej osobie
Morderco głupi ty!
Wysysasz resztki z pustych żył!
Przecież ten człowiek obok ciebie
Pomaga innym sam będąc w biedzie
Jak śmiesz stać przy nim i oddychać?
Idź precz! Bo tobie lepiej zdychać
Giń i umieraj, zdychaj sam
Bo żeś jest skurwiel, boś jest cham
Bo wiem i wierzę w to głęboko
Że zemsty nad tobą zawiśnie oko
Czas i cierpliwość - ja to wiem
To są najwięksi wojownicy
Kiedy ogarnie cię błogi sen
Przyjdą po ciebie w nocnej ciszy
I nie obudzą, nie ostrzegą
Okradną ciebie tak, jak ty jego
Okradną ciebie z rzeczy wszystkich
I wszystkich marzeń tych najskrytszych
Wyrwą nadzieję z twoich trzew
Byś nabrał pokory, albo zdechł.

Piast

Piast

Opublikowano
Opublikowano

Popieram Mikołaja! Wulgaryzmy i to w pierwszym wersie - dyskwalifikacja!!!
Chyba, że do hip-hopu, ale w ogóle nie wiem nawet, czy warto tu pisać cokolwiek na ten temat!!!
OUT!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • lena2_
      w pełni

      Przez lena2_ · Opublikowano

      @Relsom @Berenika97 @Roma Bardzo dziękuję za tak ciepłe komentarze:):)
    • Berenika97
      wiatr

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! Wiatr, odwieczny hulaka.  Nie zna drzwi ani zaproszenia, Wpada zawsze bez pozdrowienia Raz poetą, raz psotnikiem, Głośnym jest osobnikiem! @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję!    Wiatr figlarz choć nie ma rąk uwodzi sukienki, pranie rozwiewa i nagle ... zwiewa.   @violettaŚmieszek i urwis jakich mało! Bardzo dziękuję!  @RomaBardzo dziękuję! Pachniało burzą i ogrodem, gdy zawitał ten urwis z ogromną energią, narozrabiał nieźle :) Pozdrawiam.   @Annna2Bardzo dziękuję! 
    • Berenika97
      "odwrócona dekantacja"

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Roma Ależ mnie zaskoczyłaś! :))) Nie spodziewałam się, że taka prosta czynność, jak wspólne czytanie wierszy, dostarczy tak pięknych słów. Mój luby był i jest pierwszym czytelnikiem tego, co napiszę. Już dawno zwolniłam go ze stanowiska recenzenta (był i jest kompletnie nieobiektywny!). Dlatego "męczę go" wierszami innych autorów, tych, których sama cenię.:)) Ale "jego męka" i moja przyjemność z czytania, połączyły się w fajną formę wspólnego spędzania czasu. I to tylko tyle. Natomiast cieszę się, że Ty się cieszysz jako autorka niebanalnego i nieoczywistego utworu, który wywołał tyle fantastycznych emocji. Pozdrawiam ps. To już nie pierwszy Twój wiersz, który wspólnie podziwialiśmy. Mój małżonek najbardziej zapamiętał "a niech mnie" , nawet powtarza teraz "kurde blaszka!" A ja zastanawiam się, czy nadał mi nowe imię - blaszka.
    • Witalisa
      cyt.

      Przez Witalisa · Opublikowano

      I nastała szaruga przyćmiona jak ból głowy dach dudni w deszczu strugach dnia jednakie połowy   Czas godziny przeżuwa skazany na ściskoszczęk kukułka się wykluwa a w głosie słychać obrzęk   To z wiersza: cóż po chlebie kiedy nie smarowany – w jednym wersie pisany ten cytat tam był – niebem  
    • Nela
      Cisza pod skórą

      Przez Nela · Opublikowano

      Cisza nie krzyczy — tylko tnie, gdy ból się gnieździ tam, gdzie nikt nie chce. Nie widać krwi na myślach dnia, choć serce pęka raz po raz.   Ostrze to lustro — odbija lęk, ten, co się czai w środku mnie. To nie o śmierć tu chodzi, wiesz — to próba, by poczuć coś jeszcze.   Skóra pamięta, choć rana się zasklepi, a noc, jak matka, tuli do ciemności. Nikt nie rozumie… lecz może ktoś spyta: „Czy boli cię dusza?” — choć raz, choć coś.   Nie chcę cię straszyć, nie chcę cię żegnać, tylko usiąść obok — nie oceniać. Bo nawet w szramach bywa sens, choć prawdziwe ukojenie ma inny kres.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...