Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

*** (jestem dla ciebie za krótka)

Wioletta_Szkaradowska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Wioletta_Szkaradowska

Wioletta_Szkaradowska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

jestem dla ciebie za krótka.
rozpostarte ramiona nie wystarczą
na objęcie twoich czubków.

poddaję się biegunowo.
raz wciskam w siebie szpilki
i staję na granicach
stóp.

kiedy indziej zakładam
istnienie jedynie prostych
horyzontów.

poza konkursem gadam
we śnie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Tommy Jantarek

Tommy Jantarek

Opublikowano
Opublikowano

Przyznam się że mam charakter apodyktyczny, ale bezwarunkowego poddaństwa nie lubię, wolę jak druga osoba ze mną trochę powalczy (choć zaprzecza to definicji apodyktyczności :-)) i zawsze reaguję na rozpoztarte ramiona. Jednak widać tu troszkę prób peela na pokazanie się w zasięgu wzroku, ale szkoda że tylko "raz".
Tak mi się ten wiersz skojarzył, trochę smutnawo, jak źle to proszę wybaczyć, ale za mało ostatnio śpię ;-))
Pozdrawiam serdecznie

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Radosław
      Na oślep

      Przez Radosław · Opublikowano

      jeśli biegasz uważaj żebyś nie dobiegł   z pokoju do niepokoju z marginesu w samo serce żarłocznego miasta              
    • mmmarian
      Poranne zawieszenie

      Przez mmmarian · Opublikowano

      przestrzeń zamknięta w słowie "kiedyś" przecież jakaś istnieje, mimochodem zastygła w osobliwej dwuwymiarowości pokój luster, nie przeczę, dziwny   wejście smoka w niebezpieczne miraże fragmenty szkła odbijają nieistniejące twarze widać kurz - tańczy w drgających promieniach walczy o przetrwanie, o moment uwagi   jak usta jeszcze chwilę nad lustrem wody wzrok łapie oddech, czepia się złocistej nici i widzę, prawda to? czy projekcja? synaptyczne połączenia rwą się i zrastają   tworzą nowe mapy dawno odkrytych lądów widać, archiwista mieli codzienność tkając istotne obrazy z nieistotnych zdarzeń to tylko złudzenie pamięci, fatamorgana czasu   półprzepuszczalne membrany wspomnień filtrują obrazy i dźwięki dawno przebrzmiałe zostawiając osad niedopowiedzeń na dnie szklanki z wczorajszą herbatą  
    • Adam Zębala
      Gniew oceanu

      Przez Adam Zębala · Opublikowano

      Żagiel rozwinięty na okręci  bielą powiewa nad błękitem oceanu. Światło księżyca  rozświetla noc wskazując drogę.    Nowy świat jest daleko darmo patrzysz przed siebie  szukając lądu.   Wsłuchaj się w szum wiatru w zimną noc na oceanie. Potężniejszy niż myślisz   nie nie zapomni o Tobie  gdy rejs się nie uda.    Ktoś do Twojego życia  wprowadza zmiany. Dywan ozdobiony złotem rzuca pod twoje stopy.   Wyciągnij rękę to tylko jeden krok, szkoda że liczy  tysiąc mil. Nie weźmiesz złota i nie będziesz bogatym.    Nadludzki wysiłek  i bezsenne noce wiele z nich minie  zanim dopłyniesz.   Gdy wiatr zamilknie  nastąpi cisza. Niebo i woda  patrzą na Ciebie, lepiej miej do nich szacunek.    To dobra pora żeby zawrócić nadciąga gniew oceanu, który napina na Ciebie mięśnie żeby pokorę w Tobie przywrócić.   
    • klaks
      nie moja, lecz Twoja wola

      Przez klaks · Opublikowano

      strugami deszczu zapadam się w moją przestrzeń wiem jeśli zechcesz złapiesz mnie i uświęcisz strumienie tej wody wtedy ja, człowiek tak bardzo niewzorowy stanę przed Tobą jak nowy
    • Konrad Koper
      Drogi

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      Czy bezdroża prowadzą do szlaków ?

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...