Widok przez zaparowane oczy

[Rafał S.]

Żar spalał ulice tłum ledwie dyszał
każdy próbował się zmieścić w tym tłoku bez uczuć
A On tam leżał i błagał na środku krzyża ulicy
czarne nienaturalnie epileptycznie drżące dłonie miał
Dziwny jakby hinduski turban głowę mu zasłaniał i chronił
Ktoś podszedł do niego bardziej z ciekawości niż troskliwości
swoje białe palce położył na jego ręce zwyczajną rzeczą
stworzył magiczny- odstraszający kontrast

Tłum szedł gdzieś dalej krzycząc
Kup mi coś! O restauracja- głodny jestem!
Chodźmy na zamek on zaraz tam po lewej!
Niech żyje święty Patryk
(zapominalski-piątkowa zabawa to przeszłość)

Mijali Go tak obojętnie jakby nie widzieli
a może faktycznie go tam nie było
Tylko mnie omamy dopadły?

Wyraził więcej niż tysiąc słów nie mówiąc nic
Tylko co chciał dokładnie powiedzieć?

Absurd

Tłum rozszedł się po domach zamek stoi gdzie stał
ja zapominam zapadając w niepamięć tyko ten wiersz został
Tylko on?

[Oscar Dziki]

O! Wołacz!

tłum rozszedł się DO domów. Ból rozszedł się PO kościach.

Powtórzenia świadczą o małej zasobności słownika. Niezgrabne formułowania, jak: "szedł gdzieś dalej". Klisze: "Wyraził więcej niż tysiąc słów nie mówiąc nic". nie wiadomo, co jest wtrąconym cytatem, a co częścią "narracji" peela. W pierwszej części wiersza odstrasza nagromadzenie epitetow, nie zawsze koniecznych.

Mijali Go tak obojętnie jakby nie widzieli
a może faktycznie go tam nie było
fajny jest krzyż ulic.

[Rafał S.]

iloscią epitetów probowalem dokladnie oddac to co "widzialem",moze faktyczni nie potrzebnych ale dl mnie raczej muszą zostac.powtorzenia sa zamierzone->w woli wyjasnienia.przegadań moze wiele ale i tak jest sporo okrojny z pierwotnej mysli.
Dziekuje bardzo za powazne potraktowanie tematu.
Pozdrawiam i z niecierpliwoscią czekam na wiecej.