Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jeśli muszę w coś wierzyć
wierzę w ludzi
milcz w wiatr utulone
spojrzenia żeglarzy

moje niebo
choruje na błękit
bez drugiego
dna


(dla dziejowego porządku wkleję, jeśli pozwoilisz*)

Widzę, że po przerwie(?) jako i ja wracasz,
zsynchronizowaliśmy wenę;)))


O wierszu: TAK,
klimatycznie, przesłaniowo,
wszystko - jak na moje potrzeby w tej materii;) - skrojone jak należy,
proszę więcej,

pozdrawiam Cię/iza

--------------------------
*pozwoliłeś?
;)

Alter ;),
Dziś wieczorem postaram się wygospodarować chwilkę, żeby zajrzeć w Twoje kąty. Niestety, przez studia czasu wybitnie mało, żeby nie powiedzieć- brak, stąd też moja „chwilowa” absencja.

Co do tekstu, rzadko zdarzają mi się podobne re-edycje, jednak, czegoś mi w poprzedniej wersji brakowało, no i skończyło się tak, jak widać powyżej. Z wielkim bólem zrezygnowałem z nieba chorego na błękit, niemniej- może kiedyś jeszcze z niego skorzystam (raz, dwa, trzy za siebie!;)

Dręczy mnie ten przecinek w nowej wersji. Chciałem nim zaakcentować to „bo”,ale… no właśnie ;) (spuszczenie o schodek niżej też jakoś się nie komponuje, hm…)
Jakieś propozycje?

Pozdrawiam Cię Serdecznie

G.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Rozumiem, w sumie (absurdalnie to zabrzmi) zazdroszczę,
że to brak czasu Cię od poezji odsuwa, a nie inne powody.
Zapraszam w moje kąty,
ostatnio dwukrotnie popełniłam wiersze

Dziś wieczorem postaram się wygospodarować parę chwil (jeśli możesz, zaślij linki, bo nie bardzo wiem, jakich tekstów szukać). Jeśli nie dziś- jutro zajrzę na pewno



Oczywiście, nie skasuję poprzedniej wersji (może jakaś re-re-edycja? ;P).
Póki co sercem bardziej obstaję przy drugiej wersji, niemniej- czas pokaże ;)



No i po kłopocie, tak jest, póki co, przynajmniej estetycznie, jeśli wpadnę na jakiś genialny pomysł to wprowadzę ewentualne zmiany (niemniej trzeciej edycji nie przewiduję ;)

Serdeczności

G.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jak to ładnie wyjaśniła Alter, zapis jak najbardziej świadomy. Ze swojej strony dodam tylko, że Twój sposób odczytu jest w równym stopniu trafny.

Pozdrawiam

Fei
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Stanisławo,
Myślę, że poprzez ten re-modeling sens również uległ delikatnej zmianie, z całą pewnością możliwości interpretacyjnych jest mniej. Tym bardziej cieszę się, że i ta wersja się podoba ;)

Pozdrawiam Serdecznie

Fei
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No, ja też w to „wierzyłem”, nie mniej nie wszyscy „kupili” prostotę tego sformułowania, stąd zmiana. Niemniej, cieszę się, że i tak się podoba

Serdecznie

Fei
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Kurde no, to następnym razem będzie trzeba trochę pokombinować ;)(za jakiś miesiąc, jak znowu znajdę wenę i czas na napisanie czegokolwiek ;).
Dziękuję bardzo za odwiedziny i komentarz i, że ujęło.

Pozdrawiam

Fei
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jeśli muszę w coś wierzyć
wierzę w ludzi
milcz w wiatr utulone
spojrzenia żeglarzy

moje niebo
choruje na błękit
bez drugiego
dna


(dla dziejowego porządku wkleję, jeśli pozwoilisz*)

Widzę, że po przerwie(?) jako i ja wracasz,
zsynchronizowaliśmy wenę;)))


O wierszu: TAK,
klimatycznie, przesłaniowo,
wszystko - jak na moje potrzeby w tej materii;) - skrojone jak należy,
proszę więcej,

pozdrawiam Cię/iza

--------------------------
*pozwoliłeś?
;)

Alter ;),
Dziś wieczorem postaram się wygospodarować chwilkę, żeby zajrzeć w Twoje kąty. Niestety, przez studia czasu wybitnie mało, żeby nie powiedzieć- brak, stąd też moja „chwilowa” absencja.

Co do tekstu, rzadko zdarzają mi się podobne re-edycje, jednak, czegoś mi w poprzedniej wersji brakowało, no i skończyło się tak, jak widać powyżej. Z wielkim bólem zrezygnowałem z nieba chorego na błękit, niemniej- może kiedyś jeszcze z niego skorzystam (raz, dwa, trzy za siebie!;)

Dręczy mnie ten przecinek w nowej wersji. Chciałem nim zaakcentować to „bo”,ale… no właśnie ;) (spuszczenie o schodek niżej też jakoś się nie komponuje, hm…)
Jakieś propozycje?

Pozdrawiam Cię Serdecznie

G.

To niebo to jest raczej zdrowe na błękit, szkoda ,ze wywaliłeś. A czasu będziesz miał mniej po studiach. Pozdrawiam. Stefano.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Dziękuję.     W marcu bodajże była taka sytuacja. Duże osiedle. Pierwsze naprawdę ciepłe promienie. Duże stado gołębi nerwowo przebierające nóżkami. Tyle ludzi. Tyle zwierząt. Które nadają życia zamkniętym betonowym ścianom.  I jedna pani umarła. Pusty pojemnik pod drzewem.   Wtedy dopiero można było ją zobaczyć w tym momencie.   Lublę jak każdy mieć ostatnie zdanie. Uprzejmie proszę o ignorancję pod komentarzem  Dziękuję. Miłego dnia

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           
    • @MIROSŁAW C. Ten tekst dotyka prawdy, którą zna się z bliska albo wcale. Nie znam lepszej metafory dla uzależnienia niż „szklana skała” - i nie znam lepszego opisu tego przebudzenia, które nie zawsze przychodzi z wybawieniem. Poruszył mnie ten wiersz bardzo - może dlatego, że i ja mam swoje ciche wspomnienia, ludzi, którzy zostali po jednej stronie butelki... i takich, którzy z niej wyszli, choć wydawało się, że nie dadzą rady. Piękne, bolesne. Prawdziwe.
    • W twoich oczach dostrzegam  twój świat Zawiera on uczucia i szczęście Pragnę być częścią  tego świata Ja i dama spoglądamy  na świat naszymi zmysłami Czarujący wieczór pełen namiętności Świat oczami jest piękny , gdy widzimy w nim miłość Cztery oczy i dwa serca , miłość przychodzi do życia Niech dla nas zabrzmi tango Potańczymy w rytmie miłości oraz naszego istnienia W spojrzeniach odkryliśmy naszą miłość Czas miłości pozostaje nieodkryty Spacerowanie także jest jeszcze niepoznane                                                                                                                         Lovej. 2025-07-19                Inspiracje . Pierwsze spojrzenie
    • otrzeźwiałem w połowie drogi  w cudze zwyczaje rozanielony na twarzy po pas w listopadowej topieli    a tkwiący we mnie mówca zapewne postać Boga  niczym lśniąca biel karki wkręcona w wałek maszyny z krótką historią ostatniej szarży  na nocne motyle   obrysowałem słowa w tanecznych wygibasach zbiory geometrycznych figur dla tworzenia pozoru ja Prometeusz przykuty do szklanej skały   dwoi mi się  i troi ręka opatrzności       
    • @Poezja to życie Od serca !
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...