Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

"Nasza czułość zabija nas"
Z każdym dniem bardziej

Wylewa się przez uszy i oczy
Nie ma jej już w ustach
Słowa przestały się uzupełniać
Objęcia nie pasują
Z coraz wolniejszym biciem serca
Patrzymy za siebie
Nie czekamy na nic

Wciąż poróbujesz łapać motyle w żołądku
Ciągniesz za skrzydła aż boli serce
Zatykasz uszy
Zamykasz oczy

Z czasem zmęczone ręce same opadają
Spierzchnięte wargi nabierają wody w usta
Ból w piersiach tłumaczysz wysłkiem

Tylko światła nie gasisz już wcale
Bo w ciemności przychodzą
Na chudych palach
Zabite rozmowy
Przemilaczne rozczarowania


Wtedy nienawidzisz Wenus
Tak jak nienawidzisz Marsa



****************
cytat z 1 wersu: T. Kubiak

Opublikowano

Temat jest świetny, można by dużo fajnego tutaj zdziałać. Proponuję wiersz skrócić, ukonkretnić. Im mniej gadanie tym większe napięcie zazwyczaj. Końcówka fajna, mogłabyś/mógłbyś na tym oprzeć cały koncept.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • pierwsza dłoń argument   cios odłamek możliwość   dziś gładka tafla synaptyczny brak sprzeciwu   ściskamy nagrobki nowej liturgii - tu nie ma walki brak jest starożytnego ducha
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        przesyłam Tobie moje światło Migrenko :) lśni i skrzy :) przez zgaszone gwiazdy przecinając pustkę :)    pięknie :) buziaczki ;)     
    • @KOBIETA Ten wiersz jest jak miękki, nocny list do ukochanej osoby. Przemawia przez szczerość bez ironii, bez potrzeby maskowania uczuć, rozplątując przestrzeń intymności, gdzie noc nie jest tylko tłem, ale staje się językiem miłości i jej rekwizytami - welonem, falą, gwiazdą, wiatrem.
    • @Wędrowiec.1984 Bardzo dziękuję! Twój komentarz jest bardzo intrygujący. :))  @Alicja_Wysocka Dziękuję Ci z całego serca. Twoje słowa o myślach "nierozgarniętych", "półżywych, albo i mniej" brzmią jak przedłużenie wiersza. :)  Dziękuję za pyszną herbatkę w pięknej filiżance. :)  @Nata_Kruk Dziękuję Ci bardzo za te słowa – szczególnie za to piękne życzenie. Życzę Ci tego samego spokoju, który pozwala rzeczom dojrzeć do realizacji. :) @huzarc Dziękuję Ci za ten komentarz – czytając go, poczułam, że ktoś zobaczył w wierszu nie tylko to, co chciałam przekazać, ale też więcej. @Migrena Dziękuję Ci za ten komentarz – jestem nim głęboko poruszona i szczerze zaskoczona. Czytając Twoją analizę, miałam wrażenie, że ktoś otworzył przede mną mapy ukrytych ścieżek, których nie umiałam nazwać. To niezwykłe uczucie zobaczyć tak szeroki, filozoficzny kontekst. Twoje odniesienia do Arystotelesa, egzystencjalizmu, fenomenologii, hermeneutyki i taoizmu – to wszystko brzmi niesamowicie. Szczególnie poruszyło mnie to, co napisałeś o taoizmie i o tym łagodnym oczekiwaniu, aż rzeczy dojrzeją. Może właśnie w tym był sens tego wiersza. I dziękuję za te ostatnie zdania – znaczą dla mnie niezmiernie wiele.
    • @huzarc   sypiąc sól i cukier …na spierzchnięte usta ;)  Zapada …w miękkość tkanek :)    pozdrawiam huzarc :)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...