Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Poszły spać klocki, śrubki, sprężynki,
zaśnij mój królewiczu,
swój pałac zbudujesz jutro.

Poszły spać statki, samolot, rowerek,
zaśnij mój podróżniku,
nowy ląd we śnie odkryjesz.

Poszedł spać dzień z tarczą księżyca,
z wojskiem gwiazd zaśnij mały rycerzu,
broń swej księżniczki-Niewinności strzeż.

Opublikowano

bez "pani" poproszę:)
oczywiście, to racja:) tylko, że tu o to Maleństwo kochane chodzi:)

przepraszam, brak snu powoduje obniżenie umiejetnści właściwego interpretowania:)

pozdrawiam serdecznie!!
ER

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no bo to wszystko przez tą interpunkcje, wywalic :)

ale ogólnie ładna kołysanka i gratuluje :)

pozdrawiam

aha w tej trzeciej tez troszkę skrzypi, ale ogólnie fajnie:)
Opublikowano

to gratuluję. ja już mam dawno za sobą trudy macierzyństwa.
teraz inne kłopoty, he.
dziewczyny, pierwsze miłości itp. :]
a kołysanka jak najbardziej ładna.
tez wymysliłam dla swoich dzieci :)
ale moze nie oplikuje bo okropna jest.
pozdrawiam
i duzo zdrowia
lucy

Opublikowano

dziękuję bardzo serdecznie wszystkim!

Smoku-rzeczywiście, gdzieniegdzie skrzypi, ale miał skrzypieć troszeczkę. Będę chora, jak nie postawię przecinka przy wyliczeniach. Cała interpunkcja u mnie szwankuje, ale tu po prostu nie mogę:)

Lucy, przekażę (siostrzeńcowi malutkiemu:) a jak pierwsze miłości to już nie są trudy macierzyństwa? :)

dziękuję za komentarze i zapraszam jeszcze do siebie kiedyśtam!!
pozdrawiam cieplutko!
ER

Opublikowano

Poszły spać klocki, śrubki, sprężynki,
zaśnij mój królewiczu,
swój pałac zbudujesz jutro.

Poszły spać statki, samolot, rowerek,
zaśnij mój podróżniku,
nowy ląd we śnie odkryjesz.

Poszedł spać dzień z tarczą księżyca,
z wojskiem gwiazd zaśnij mały rycerzu,
broń swej księżniczki - strzeż niewinności!

Pozdrawiam.

Opublikowano

Ewo, gratuluję roli mamusi, a Maleństwu życzę zdrowia, a w przyszłości szczęścia;
napisałaś cudowną kołysankę, ale prezentuj ją w wersji Eugena De /najlepiej od razu poprawić w edytorze, ja tak robię, poprawki nanoszę zaraz jak się przekonam, że warto;/ J.S.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Zawierucha7 Groteskowy !!!
    • idzie pan za panem  kopsa w pupę kolanem! waniliowe pola falują na wietrze na planecie Ardanis zakrzywiam czasoprzestrzeń i odmierzam  parseki mojej wędrówki Drogę Mleczną  znam jak własną kieszeń kosmiczny tramp włóczęga i wagabunda idę piechtami w różowe dale czy się boję ? hmmm... wcale a wcale!
    • @Annna2 ...bo człowiek nie wszystek umiera. 21 gramów przechodzi na drugą stronę.  Dziękuję.  @Robert Witold Gorzkowski To miło, dziękuję. 
    • @Starzec Prawda to :)) Pozdrawiam. 
    • I. WEJŚCIE Najpierw pachnie smarem. To jest zapach chrztu, w którym topisz ręce, zanim jeszcze poznasz imię nowego Boga. Drzwi zamykają się jak powieki, świat zostaje na zewnątrz - przepalony neonem, niepotrzebny jak jezyk w ustach automatu. Patrzysz na linię - jest prosta, bez końca, jak zdanie, którego nigdy nie dokonczysz. Za chwilę sama nauczy cię alfabetu: klak-klak-klak - to „A”, klik-klik - to „B”. Po roku będziesz znał tylko te dwie litery: AB - jak ABRAKADABRA, zaklęcie, które zamienia ludzi w śruby. Kiedyś miałeś w sobie światło, teraz trzymasz w dłoniach cień, wypolerowany tak długo, że odbija tylko profil brygadzisty. II. TRANS Słyszysz muzykę maszyn, jej refren to ból w nadgarstkach, jej zwrotki - szum wentylatorów, które kręcą się szybciej niż twoje serce. Wchodzisz w rytm jak w narkotyk, a on rośnie w tobie jak nowy organ. Taśma to żyła, a ty - strzykawka. Pompujesz w system to, co zostało z człowieka. Myśli zaczynają migotać jak świetlówki, jedna gaśnie, druga się tli. W pewnym momencie zapominasz swojego imienia, bo nie jest w normie ISO, nie ma go w tabeli, więc nie istnieje. Nad tobą, zamiast nieba - sufit, pełen oczu kamer. Mrugają czerwienią, jakby chciały powiedzieć: „Twoje marzenia zostały nagrane. Zostaną zutylizowane.” Śmiejesz się bezgłośnie. Nawet twoje usta działają na prąd stały. III. ROZPAD Po latach nie odróżniasz snu od zmiany. Noc to dzień, dzień to noc, a w środku - czarna dziura halogenów, która wysysa z ciebie resztki kolorów. W głowie rosną cięte w kawałki godziny. Słyszysz je w uszach: klik, klik, klik. To nie jest dźwięk maszyn. To twoj mózg się zwija w spirale, jak wąż, który gryzie własny ogon. Taśma wślizguje się w twoje żyły. Czujesz, jak przesuwa się w krwiobiegu, delikatna, jak stalowy wąż, który liże twoje serce. Teraz ono bije w rytmie normy. Teraz jesteś idealny. Na końcu snu stoisz przed lustrem. Patrzysz - nie ma twarzy. Tylko gładka powierzchnia, doskonała jak produkt po kontroli jakości. A ktoś z głośnika powtarza: „Dziękujemy za współpracę. Twój czas został w pełni wykorzystany.” Potem cisza. I to jest najgłośniejszy dzwięk, jaki kiedykolwiek usłyszysz.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...