Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gwiazdy tak jak nigdy
Szeroko bezwładnie rozlane
Na pulsujących czernią przestworzach
Tak dalekie od siebie i tak bliskie

Tyle marzeń ukryłem wśród tych gwiazd
Jedno marzenie jedna gwiazda na niebie
Gwiazda spadająca- nieme życzenie
W morzu złudzeń niespełnione

W świecie subkultur subzepsucia
Patrzę w te gwiazdy z nadzieją
Ludzie przeminą bo przemija życie
A one trwają pomimo śmierci

„Może uratuje nas historia
A czas nam oszczędzi zagłady”
Zapisuje w tych gwiazdach moje myśli
A może odczytuje czyjeś?

Opublikowano

cóż, chyba kolejny debiut :]

na początek, dużo czytaj współczesnej poezji, pisz i pisz.
ten wiersz nie wnosi nic nowego, jest zbyt gwieździsty.
ale debiuty zwykle takie są, nie wspomnę mojego :/
będę obserwować postępy, Wiktorze drogą masz bardzo ładne imię :P>

pozdrawiam serdecznie
i życzę wielu sukcesów
Espena Sway :)

Opublikowano

staraj się odbiegać od chematów, a Krzywy jak nie ma nic ciekawego do powiedzienia to sio... hehe, tak jak pisze Espen, dużo czytaj i popracuj troche nad warsztatem, a zacznij od białych wierszy, bo do takiego musi być jakiś rytm, a tu go nie ma.


pozdrawiam

Opublikowano

Witam! Jestem tu nowy i sądzę, że mam prawo pewnych rzeczy nie wiedzieć. Chodzi mi o to, że zawsze myślałem, że wiersze powinno się pisać o tym, co porusza, cieszy, bawi, rani lub po prostu wkurza.
Przeczytałem tu jednak, że nie powinienem pisać o gwiazdach i miłości. Osobiście uwielbiam obserwować gwiazdy i zachody słońca, potrafię kochać i nienawidzić, wiec, dla czego nie powinienem o tym pisać. Rozumiem, że są to oklepane rzeczy, ale nadal pozostają piękne a ludzie nie zmienili się od czasów starożytnych prawie w ogóle.
No i ostatnia kwestia: czy jak opublikuje wiersz na forum zawierający wulgaryzm to będzie to złamaniem regulaminu?
Dziękuje i pozdrawiam wszystkich.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...