Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dziękujemy już zimie za jej śnieżne spektakle
Za koncerty skrzypliwe, śpiewy mroźnego wiatru
Za biel, srebro i złoto, strojne suknie choinek
Czarne fraki gawronów, szarą nieba kurtynę

Dekoracje czas zmienić, dodać trochę kolorów
Scenę uprzątnąć z bieli, wpuścić nowych aktorów
Zdjąć soplowe girlandy, frędzle zasłon rozplątać
Kosze pachnących kwiatów porozstawiać po kątach

Wiosna szaty przywdziewa w garderobie teatru
Czeka na swą zapowiedź, by pokazać się światu
Czarno-białe zwiastuny z klekoczącym solistą
Tekst studiują nerwowo – do występu już blisko

Barwne ptaków orkiestry stroją swe instrumenty
Jeszcze ostatnie próby, uwagi dyrygenta
Jeszcze spojrzenie w nuty, melodii przypomnienie
Prawie wszystko gotowe – czas zacząć przedstawienie

Opublikowano

Jeżeli nie posypie się 50 wierszy na temat: "pożegnanie zimy", ten wiersz będzie bardzo porządanym zakończeniem owej pory roku.
Obrazowo, wbrew pozorom kolorowo (za to szcególny plus:"Za biel, srebro i złoto, strojne suknie choinek", czyli pominięcie typowej tonacji bieli).
Nieźle.
Pozdrawiam.

Opublikowano

M. Krzywak :)
Dziękuję za poświęcenie chwili i miłą dla oczu opinię. Myślę, że dla tej pory roku czas już na podróż powrotną. Zima musi odejść ! Jak dla mnie Balcerowicz może zostać.
Pozdrawiam przedwiosennie.

Stanisława Zak :)
Chciałam jej jak najładniej podziękować, żeby się nie obraziła i w grudniu ponownie zapukała do drzwi. Lubię ją, ale wiosnę bardziej. Dziękuję za miłe słowa i ciepło pozdrawiam na skrzydłach żurawia.

  • 3 miesiące temu...
  • 6 miesięcy temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @bazyl_prost Jeśli chodzi o pierwsze zagadnienie, pojęcia nie mam. Zerkłem w opis na wiki, ale nic o tym nie wiem. Jeśli chodzi o Newtona to tak mi się jakoś złożyło, że połączyłem kiedyś coś w rodzaju wyświechtanego poglądu z jego skomplikowanych badań ze swoją teorią kosmiczną, czego inspiracją była francuska kreskówka zdaje się pod tytułem Było sobie życie. Efektem tego był mój pewien rodzaj pomysłu na kosmos i na jego nieskończoność. No tak się złożyło, choć zaznaczam, że słaby jestem z fizyki. Nigdy nie byłem jakoś dobry w ten akurat przedmiot. 
    • A muła po co maca? Moc opału ma.   I swoje tu kozy maca - rwa ta - wracamy z okutej (o) wsi.  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Odmienia nasze życie, to fakt.   Jak śpiewali w Budce Suflera - "A po nocy przychodzi dzień...", czyli uczucia dają jasną, dobrą energię do działania po okresie stagnacji.
    • @beta_b Ten wiersz pachnie ciepłym powietrzem listopada i farbą olejną melancholii. To poezja codzienności, w której wiara ma kolor rdzy i światła zachodzącego słońca.
    • @Migrena Bardzo mi się w tym wierszu spodobała precyzyjna dbałość o szczegóły w przedstawieniu okoliczności śmierci. One są najbardziej wymowne, każdy element jest ważny w przekazaniu jakiejś emocji. To rzeczy opowiadają tę historię, a o rzadka umiejętność - dopuścić je do głosu i stanąć na chwilę obok. Największe wrażenie robi puenta. To dzięki niej odkrywamy, jak ogromną rolę może odegrać pozorny drobiazg, gdy dzięki magii poezji otwiera on rozległą przestrzeń dla empatii. Empatia to podstawa, aby między poetą a tym, kto czyta jego wiersz, zrodziła się wartościowa relacja, "pokrewieństwo dusz" :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...