Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

A gdyby te włosy co rozpalały
Zmysły uczucia oceanem modrym
Jeszcze przez chwilę opadały zgrabnym
Deszczem jedwabnych dotknięć zagłodzonych

W sadzie całowałem palców opuszki
Przychodzę tam z głową w bezdeń spuszczoną
W leciwy dzban zbieram wspomnień okruszki
Błysków nadziei - a przecież stracona

- - - - - - - -
dziękuję z góry za komentarz

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dla mnie to jest okropna metaforyka - włosy rozpalaja zmysły, do tego uczucia oceanem modrym - rozpalają :kim? czym? oceanem. wodą mozna napalic w kominku - np. benzyną. No, ale te oceany brudne takie teraz. Potem włosy opadają czym ? deszczem - super.
i rym; opuszki okruszki, do tego wspomnień. Nie, to nie o gust chodzi.
pozdrawiam.
Opublikowano

Dużo brakuje technicznie temu tekstowi, aby go tak od razu zamieszczać w dziele "Z", DLA ZAAWANSOWANYCH w sztuce; nie lepiej byłu umieścić go w Warsztacie, gdzie rzeczowa krytyczna rozmowa o tej propozycji wyjaśniła by wiele, między innymi to, że nikt nie neguje autentyzm i moc pańskich uczuć, natomiast rymem i rytmem wiersza klasycyzującego /bo po taki pan wzór sięgnął aby wlać weń treść/ posłużył się pan nieporadnie, a użyte słownictwo banalizuje tekst /rozpalone zmysły, ocean uczuć, wspomnień okruszki..itp...itd./; to kiepska propozycja artystyczna, niestety;
J.S.

Opublikowano

dziękuję panu bardzo
zamieściłem ostatnio wiersz w dziale dla początkujących, ale nikt się nie skusił by go ocenić
pewnie dlatego, że jest tam większy natłok
dziękuję jeszcze raz :) będę pracował

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • rozkochasz mnie liturgią godzin. najbardziej, najmocniej w nieszpory.   odmówisz w półmroku, bezwstydnie. szczerze. w słowach bezbożnych, ludzkich. w słowach   jak proch, znaczących wszystko. wobec mnie, nic wobec świata.    
    • @Leszczym Płynie z Ciebie żal, - do niej. Wiem. Ale czytasz się jak człowiek, który zapomniał oddychać. Piszesz szybciej niż boli, jakby słowa miały coś uratować  może ją, może Ciebie. Nie wiem, czy wróci. Ale wiem, że słowo po słowie stawiasz na niej pomnik z popiołu.
    • @Dagna Dagmaro, ogólnie mężczyźni muszą się więcej tłumaczyć, świat często ich wzywa na najróżniejsze przesłuchania, co ogólnie bardziej ich wytrąca emocjonalnie albowiem gorzej umieją to robić i nie są do tego wychowywani i nieco gorzej przyzwyczajeni są do kłamstwa i lawirów słownych. Tak to widzę w generalnym największym skrócie. A i owszem otrząsnę się dziś, bo idę na ścianę i może znów coś tam zmaluję, co mi zaraz wyczyszczą działaniami, które kosztują więc szykują na mnie za to fakturę :))) Również pozdrawiam i bardzo dziękuję za uwagę !!
    • @Roma Tak jest :) Każdy powinien kochać ! Tak jak umie. Jak potrafi. Inaczej ludzie byliby jak te śmieci na targowisku po targowisku. I Ty Roma, też bądź szczęśliwa :)     @Alicja_Wysocka Cała Alicja :) Jakby wyjęta z almanachu poezji miłosnej. Pełna romantyzmu, życia, piękna. A niech Cię Alicjo zorza polarna do snu kołysze :) Bądź barwnym motylem na tym szarym świecie !!! Dziękuję uśmiechami :):):)    
    • @Migrena Został po Tobie zapach w moich włosach, który zmyłam dopiero po tygodniu. Nie z tęsknoty. Z przekory. Bo nikt nie mówi, ile ma pachnieć kobieta po ogniu. A teraz pachnę deszczem i rozmarynem. I wiem - że nie wszystko, co płonie, musi zostać popiołem.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...