Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wybacz synowskim zmarszczkom


Rekomendowane odpowiedzi

Mamie



Kobieta mojego dzieciństwa
wycierała wilgoć z mojej twarzy
sama stojąc pod wodospadem trosk
bukiety od życia więdły na jej dłoniach
kryjąc je za plecami mówiła
„nic się nie stało jest dobrze synu”
potem chowała w kącie
bezradność słonych powiek

pewnego dnia mój brat
wrócił do domu
z mądrościami króla Midasa
zostawił je na progu
i nawet gdy ja się o nie potknąłem
w jej oczach nie było nienawiści
tylko smutek z lekkim uśmiechem
który mówił
- i tak was kocham –

wybacz nam zmarszczki
których Ci przysporzyliśmy

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...