Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dotyk twoich palców
zawsze pozostawia ślady
gdy podchodzisz
żeby podlać kwiaty

patrzysz przeze mnie
jakbym nie istniała
chociaż jestem
zawieszona pomiędzy
twoim ciepłem a mrozem

wychodzisz do pracy
a ja czekam

ujęta w białe ramy
smutkiem oddechu malowana szyba

Opublikowano

oczywiscie dotyk. juz poprawilam blad.
tak podmiot liryczny w wierszu mial byc upersonifikowana szyba, ale moze to byc tez osoba, ktora wyobraza sobie bycie szyba, bo czuje sie dla adresata wiersza taka przezroczysta. nie wiem czy udalo mi sie to przekazac.

/kasia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a Ty byś chciał, żeby baba o babie? Hmm...coś skrzywiony dzisiaj Michałku jesteś, trzynasty ma Cię tłumaczyć?
mnie zatrzymał, ale ja cała tęsknotą jestem i obiektywnie się nie ustosunkuję:)
pozdrawiam/V.
Opublikowano

Nic nie rozumiem - jakiś typowo babski ten wiersz.
A peelka powinna wyrażać uczucia bardziej uniwersalne!
Dwie pierwsze zwrotki opisują chyba poranek przed wyjściem faceta na łowy, ale nie rozumiem, dlaczego ktoś każe mu zostawiać odbitki linii papilarnych i jakie to kwiaty (?!) on podlewa patrząc na wskroś/na wylot przez peelkę zawieszoną (?!) między nim a szybą?/ścianą?/ zimnym prześcieradłem? To erotyk? Rano?
Ależ macie zdrowie ;D
dyg
b
PS. Z drobiazgów, to oddech usuwa z szyby malowidła mrozu (jakoś tak z fizyki wynika ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bezet, czytaj uważnie. Peelka jest szybą, facet idzie podlać kwiaty, pewnie na parapecie jak u każdego, dotyka szyby i zostaja odciski palców. A skoro peelka jest szybą (z sumie tak się nazywa no i jest w ramie) to raczej reszta zarzutów jest chyba do innego tekstu.

Nocny Motylku, utwór wydaje mi się taki sobie, może tylko pointa ładnie brzmi. Ale zajrzałem tu i ówdzie i jak na drugi twój wiersz, to może masz w tym przyszłość, ale trzeba ci będzie nieco zmienić podejście.

Pozdrawiam.
Opublikowano

jak taka treść- to za slabe walnięcie emocjonalne, nie zaskakujące metafory;) etc.. (nie znam się na tych nazwach środków styl.) robi się nudno.. uwaga Bezeta o fizyce bardzos luszna.
mozne następnym razem. pozdr

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiersz sam sobie przeczy, bo niby niema rymu, a tu nagle łup! Jest! Z Bogiem pewnie tak samo... nic to, że w galerii.  Pozdrawiam. :)
    • Bardzo ładny teks, a te wszystkie nawiązanie dodają mu tylko smaku. Pozdrawiam. 
    • @Dekaos Dondi Natura potrafi się sama obronić. Soplowy sztylet jak niespodziewany cios i to taki na amen.  Mrocznie i zimnawo. Pozdrawiam !
    • Tekst powtórkowy?     Zaczął padać śnieg. Niebanalnie przymroziło tej zimy. Pierwszy płatek spadł mu na rękę. Pomyślał sobie: wszystko jest kwestią stanu. Tak naprawdę, to zmrożona woda. Jest nieszkodliwa. No chyba, że jest jej za dużo. Na przykład na dachu. Albo na powierzchni Ziemi. Tak luzem. Tam, gdzie jej nie powinno być. Może potopić to czy tamto. Jest jeszcze para woda. Cholernie może poparzyć.    Padało i padało.    Wybrał się do lasu. Podziwiać oszronione drzewa. Uwielbiał takie widoki. Wprost szalał za nimi. I jeszcze coś lubił.     Stał pod rozłożystym świerkiem. Otaczały go też inne, bardziej potężne drzewa. Gałęzie uginały się pod białym ciężarem. Nic dziwnego. Tu jeszcze trzymał większy mróz. Promieni Słońca dochodziło niewiele. Co jakiś czas słyszał odgłosy, osuwającego się śniegu. Lubił drażnić drzewa. Nie dawać im spokoju. Szarpać malutkie zlodowaciałe gałązki. Uważał, że to nic złego. Zwykła zabawa.     Złamał nieco grubszy konar. Miał z tym trudności. Był twardy jak kamień. Ale w końcu mu się udało. To tylko zwykła, nic nie czująca, cząstka lasu. Nie musiał się przejmować. Zabawa trwała nadal.       Właśnie schylił się po odłamaną gałązkę, by ją połamać bardziej, gdy usłyszał szelest. Nie zdążył uświadomić sobie, skąd dochodził. Z góry czy z tyłu. Poczuł niesamowity ból. Coś twardego i ostrego, utknęło w jego szyi. Głęboko i dokładnie. Ogarnęła go mroźna, wilgotna ciemność.     Po chwili, był zimnym trupem, leżącym na zimnej ziemi. Jasna twarz, widniała na biało – czerwonym tle. Zawsze czuł się patriotą.     *     Śnieg stopniał zupełnie. Tak jak ostatnie sople lodu. Nie pozostał najmniejszy ślad. Zgłoszono zaginięcie. Odnaleziono go po jakimś czasie. Miał dziurę w szyi. Śledztwo nic nie wykazało. Przede wszystkim, nigdy nie odnaleziono narzędzia zbrodni.  
    • @Deonix_ przyznam się bez bicia na dwa razy ale za to ze zrozumiem, już dawno nie czytałem baśni w których wszystko dobrze się kończy szkoda że ich tak mało powstaje. Z upodobaniem. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...