Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dotyk twoich palców
zawsze pozostawia ślady
gdy podchodzisz
żeby podlać kwiaty

patrzysz przeze mnie
jakbym nie istniała
chociaż jestem
zawieszona pomiędzy
twoim ciepłem a mrozem

wychodzisz do pracy
a ja czekam

ujęta w białe ramy
smutkiem oddechu malowana szyba

Opublikowano

oczywiscie dotyk. juz poprawilam blad.
tak podmiot liryczny w wierszu mial byc upersonifikowana szyba, ale moze to byc tez osoba, ktora wyobraza sobie bycie szyba, bo czuje sie dla adresata wiersza taka przezroczysta. nie wiem czy udalo mi sie to przekazac.

/kasia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a Ty byś chciał, żeby baba o babie? Hmm...coś skrzywiony dzisiaj Michałku jesteś, trzynasty ma Cię tłumaczyć?
mnie zatrzymał, ale ja cała tęsknotą jestem i obiektywnie się nie ustosunkuję:)
pozdrawiam/V.
Opublikowano

Nic nie rozumiem - jakiś typowo babski ten wiersz.
A peelka powinna wyrażać uczucia bardziej uniwersalne!
Dwie pierwsze zwrotki opisują chyba poranek przed wyjściem faceta na łowy, ale nie rozumiem, dlaczego ktoś każe mu zostawiać odbitki linii papilarnych i jakie to kwiaty (?!) on podlewa patrząc na wskroś/na wylot przez peelkę zawieszoną (?!) między nim a szybą?/ścianą?/ zimnym prześcieradłem? To erotyk? Rano?
Ależ macie zdrowie ;D
dyg
b
PS. Z drobiazgów, to oddech usuwa z szyby malowidła mrozu (jakoś tak z fizyki wynika ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bezet, czytaj uważnie. Peelka jest szybą, facet idzie podlać kwiaty, pewnie na parapecie jak u każdego, dotyka szyby i zostaja odciski palców. A skoro peelka jest szybą (z sumie tak się nazywa no i jest w ramie) to raczej reszta zarzutów jest chyba do innego tekstu.

Nocny Motylku, utwór wydaje mi się taki sobie, może tylko pointa ładnie brzmi. Ale zajrzałem tu i ówdzie i jak na drugi twój wiersz, to może masz w tym przyszłość, ale trzeba ci będzie nieco zmienić podejście.

Pozdrawiam.
Opublikowano

jak taka treść- to za slabe walnięcie emocjonalne, nie zaskakujące metafory;) etc.. (nie znam się na tych nazwach środków styl.) robi się nudno.. uwaga Bezeta o fizyce bardzos luszna.
mozne następnym razem. pozdr

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta O! Romantycznie bardzo.
    • Kiedyś wieczorem od niechcenia, Gdy przeleciałem pilotem po kanałach, Ujrzałem na ekranie plazmowego telewizora, Jak jakiś głupkowaty celebryta, Swoim nowym stylem się przechwalał… A z oczu jego biła pogarda, W pogardliwym uśmieszku wykrzywiły się usta, Gdy tak ochoczo nad ,,plebsem” się wywyższał...   Szpanując drogim ciuchem markowym, Jak to przeważnie celebryci, Także i ten nie stronił od pogardy, Od szaraczków czując się lepszym… Przeto myśląc niewiele, Dla celebryty zaraz ułożyłem ripostę I rymując od niechcenia wersy kolejne, W taki oto zakląłem ją wiersz:   ,,To mój styl jest najlepszy na świecie, Bo samemu takim oto jestem, Na przekór konwenansom wszelakim, Czerpię z życia pełnymi garściami. Dni codziennych przygody, W sny zaklinam prawem księżycowych nocy, By piękna ich zazdrościły mi nawet gwiazdy, Na firmamencie świata uwięzione na wieki...   Mój styl jest najlepszy na świecie, Choć gołym okiem go nie dostrzeżecie, Utkany z bezcennych z całego życia wspomnień Niewidzialny noszę swój sweter… Jednym ruchem znoszonej czapki, Zgarniam z nocnego nieba całe gwiazdozbiory, By niczym cukru kryształkami, Grzane piwo wieczorem nimi posłodzić…   Mój styl jest najlepszy na świecie! A niezaprzeczalnym tego dowodem Że kruczoczarną noszę swą bluzę, Od kuzyna gwiazdkowy prezent… A stare przetarte spodnie, Za wygraną na loterii niegdyś kupione, Miłym dla mnie są przypomnieniem Tamtej bezcennej chwili ulotnej…   To mój styl jest najlepszy na świecie… Bo niby dlaczego nie??? Kto zabroni mi tak myśleć, Tego będę miał gdzieś! Zaraz też wyłączyłem telewizor, A z dumą spojrzawszy w lustro, Sięgnąłem po stare wysłużone pióro, By podzielić się z Wami tą myślą…"
    • Gdy za oknem pada deszcz, piszę wiersze o zapachu jesieni. Życie znów prosi do tańca, a ja wciąż nie umiem tańczyć. W tłumie tamtych ludzi zawsze czułem się jak Stańczyk. Dlatego teraz — ja i goździkowa kawa. Uwielbiam ten klimat goryczy. Nie muszę być miły, siadam spokojnie i spuszczam demony ze smyczy. Zawsze lubiłem ten półmrok. Wiosna rodzi kwiaty, a ja czekam, aż umrą.
    • 10/10/2025 „Tak samo”   Czasami przychodzi znienacka, w zwykły, nużący wieczór. Tak! Zrobię to — odważę się. Idę, jestem, chodzę, mówię, poznaję. Raz czuję zachwyt, częściej przychodzi znużenie. Serce rozpalone lawą fizyczności, ciśnieniem ogromnym, próbującym wydostać się na powierzchnię po latach uśpienia. I nagle przychodzi chwila, która mówi: błędne koło. Przecież tym razem miało być inaczej. Było inaczej, a skończyło się tak samo.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...