Intymność zasypiania

[Olga Burian]

Na dziś
nie mamy sobie do powiedzenia
już nic.
Każdy zapada się w siebie
i bez żalu
ucieka.

Modlitwa staje się monologiem.
Rozmową z wewnętrznym lustrem,
projekcją dnia minionego.

Taniec myśli.
Ostatnia staje się barwą,
kształtem,
którego nikt,
nawet ja
nie określę.

Spadam.
I wcale nie oczekuję
twych ramion.

[Tomasz_Biela]

Na dziś
nie mamy sobie do powiedzenia
już nic.
Każdy zapada w siebie bez żalu
ucieczka.

Pacież po kliszy minionych godzin.

Spadam i zapadam
w sen
nie oczekując Twych ramion.

/////////////

takie moje widzimi się

jeśli nie chcesz po mojemu albo cośw kierunku
to

Na dziś
nie mamy sobie do powiedzenia
już nic.
Każdy zapada się w siebie i bez żalu
ucieka.

bywaj

[Smok]

no i Bielaczek ma racje, przykro mi.

pozdrawiam.

[krwawa-mary]

Na dziś
nie mamy sobie do powiedzenia już nic.

Modlitwa staje się monologiem monologiem, chyba że ktoś słyszy głosy ...

ksztautem
Spadam.
I wcale nie oczekuję twych ramion.

[Stanisław Kamykowski]

spodobało mi się "Modlitwa staje się monologiem." (do krwawej-z tego co mi wiadomo to modlitwa jest rozmową z Bogiem) i ostatnia strofa, reszta niestety do kapitalnego remontu
pozdrawiam;-)

[Olga Burian]

Z zalozenia nie jest chyba monologiem,prawda?

[Stanisław Kamykowski]

jeśli pozwolisz, że odpowiedzią może być spełnienie prośby, jakieś konkretne wydarzenie w sprawie o którą się modliłem lub nabranie wiary w spełnienie się tego co parę minut wcześniej było sprawą beznadziejną, to Ten na górze odpowiadał mi już wielokrotnie (z resztą nie tylko mi)
jeśli nie, to cóż... w mojej opinii Bóg jest ponad to co słyszę i dalej będę wierzył, że podczas modlitwy z nim rozmawiam