Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

a dlaczego?:) OsKarze?:) przecież brzmi ładniej. Leksykalny, zdarza się no i co?:)
to nie znaczy, że nie wiem co piszę;) a poza tym mam do takich błędów prawo ze względu na to, że u mnie w domu mówi się po rosyjsku;>
/Reginka

Opublikowano

poza tym właśnie przed chwilą przyznałeś rację moim głupotom, więc skoro już chcesz być uważany za osobę obiektywną to przynajmniej mogłeś nie ubarawiać swojego słusznego komentarza jakimiś osobistymi aluzjami co do mojej osoby.
pozdrawiam serdecznie
Regina

Opublikowano

Cóż, błąd leksykalny zawsze się wiąże z tym, że ktoś nie wie, co mówi. Z definicji użycia słowa w błędnym znaczeniu. Teraz chyba też nie bardzo wiesz co piszesz, jeśli stwierdzasz, że jest inaczej. Następnym błędem leksykalnym jest użycie przez Ciebie słowa "aluzja". Tu nie było żadnej aluzji. Mój zarzut był klarowny i całkiem wprost - znów nie wiesz co piszesz. A dlatego "oscar", a nie "oskar", bo to moja godnosc i ta decyzja jak chce byc pisany lezy w mojej kwestii, a Ty mozesz sie jedynie wykazać brakiem ogłady dalej sie do niej nie stosujac. no, ale tutaj juz sporo bylo powiedziane o kulturze i ja nie bede sie z nia wiecej wychylal, gdyz sam nie bryluje. pozdrawiam

P.S. a ja mieszkam w schronisku dla psów, ale kogo to obchodzi?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ja tylko argumentuje moje stanowisko, do czego zmusila mnie Twoja wypowiedz. Również sądzę ze dyskusja jest jałowa, gdyż nie licze na to, abys dzieki niej zaczęla rozumieć słowa, których używasz.

now closed

Oscar.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedy umrę, mnie nie chowajcie, tylko prochy me wiatrom oddajcie.  Miast ginąć w nieznanym rzędzie, niech burze poniosą je wszędzie, aż ślad mój waszym się stanie.   Bo kiedy umrę, ja być nie przestanę, tylko wspomnieniem waszym się stanę. Jednym miłym, kochanym, innym znów mniej zrozumianym, a jeszcze gdzie i mocno zgorzkniałym.   Więc zamiast chować, odpust mi dajcie: od nieczułości i bezzrozumienia, od win minionych, czasów straconych, co ich nie dałem, a tak pożądałem. Od bezsilnosci i niezaistnienia niech mnie umyją wiosenne deszcze. I światłograniem w strudze słońca niech się stanę, we wszystkich kolorach, losem rozdanych wzorach, gdzie bywać chciałem, odwagi nie miałem, osiądę teraz skroplonym kurzem. Smugą cienia wam zagram na murze. Ku zadziweniu i dla przebudzenia, dla nowej myśli wskrzeszenia śladem palca na szybie was wzruszę i odpocznę na chwilę waszym przebaczeniem zanim dalej w drogę wyruszę. I żył będę, bo muszę. Tylko odpust mi dajcie.
    • Najwolniej jak się da: pędem.  Przez życie idziemy razem: całkowicie sami.  Cofając się wstecz widzimy przyszłość:  pałęta się gdzieś ze wspomnieniami.  Tuż przy nas kroczy Bóg: widoczny w swej niewidzialnej odsłonie.  A człowiek? Dziś jakoś bardziej w siebie wierzy: w przyciasnej cierniowej koronie ...     
    • Każdy dzień dla mnie to jak łza nad pudełkiem wybrakowanych puzli. Zastanawiam się nad ludzkością, nad tym, z czego wynikła i czego jest rezultatem. Możliwe, że jednak pomyłki. No bo skąd się bierze ten samopowielający wzorzec, gdzie co -nty człowiek na ziemi jest "niedopasowany," " niekompatybilny," nie trafia "na swojego," odstaje od przyjętych norm i "nie ma dla niego miejsca"? Człowiek szuka i nie ma, nie może odnaleźć siebie w kilku miliardach innych poszukujących.  ... Czego? Chciałabym po prostu usiąść kiedyś w barze i zamówić lustro. I niech przysiądzie się do mnie ten, kto zamówił to samo ... (Z tego właśnie powodu z reguły omijam bary.) Wolę śnić o granatowych łabędziach - tylko dlatego, że nie wiem, w jakim kolorze jest antracyt Wolę cofać się do przodu - wiem, dokąd wracają błędy.  Wolę być otwarcie zamknięta - w końcu każdy może podejść i sam sobie otworzyć. Kiedy mijam ludzkość, nigdy się nie rozpoznajemy, nie witamy, nie pytamy o samopoczucie.  Kupiłam dziś belę jedwabiu i właśnie upycham ją do butonierki Boga, który jasno mówi, że "nie szata zdobi człowieka."  Odwracam się, by jeszcze raz na Niego spojrzeć.  Bardzo przystojny.  Podejrzanie ludzki! Kaszmir. Z metra.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Wochen Jesiennie i ten szelest litości niesłyszany odbija się echem.
    • Literatura to jedyna religia, której Dekalog przykazuje kłamstwo w dowolnych konfiguracjach i kontekstach.     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...