Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Piszę do ciebie raz w tygodniu, niedziele
niepodzielne przez siedem dni
przyłapuję na karuzelach.

Kiedy jedno drzewo wystarcza za las
krety wybrzuszają ziemię.

Moje wnętrza wciąż lubią łasić się do ciebie
mam metr szęśćdziesiąt, klejące się światło i sól.
Wycinam zdania, robię z nich przepowiednie.

Według nich orientuję się w czasie. Przestrzeń
zostawiam tobie. Dedykowaną.

Opublikowano

hmm coś mało drapieżnie Kocico, czyżbyś dała się ugłaskać?:)
przyjemny, nie powiem, choć mam podobne odczucia jak Tera, poprzeczka jest wysoko.

Moje wnętrza wciąż lubią łasić się do ciebie

za to jest perełka, na dodatek bardzo "kocia"

pozdrawiam
agnes

Opublikowano

ja myślałam, że w poezji to też tak jest kocico, że jak się markę wyrobi to później już wszystko idzie gładko i każde kocham jest odkryciem literackim roku, no przecież nie jest słabo, ty to wiesz, ja to wiem i inni wierni twojej poezji, bo już o takowej można mówić, ale nie jest też genialnie od początku do końca tak jak kiedyś. racja.

a co wyłapałam

Kiedy jedno drzewo wystarcza za las
krety wybrzuszają ziemię.

Moje wnętrza wciąż lubią łasić się do ciebie
mam metr szęśćdziesiąt, klejące się światło i sól.
Wycinam zdania, robię z nich przepowiednie.

i to jest dobre i cóż mogę dodać więcej
Regina

Opublikowano

a wszystkich świetych chwalić, że Kocia wróciła, że pisze, ale jakoś nie udziela lekcji z pisania, a szkoda, bo ja uczeń KOCICY, ale teraz nie zagląda wcale pod moje teksty - wielka szkoda i moja strata!!! dlaczego? Ja tutaj ni emam co robic pod tym tekstem. Gratuluję! Pozdrawiam.

Opublikowano

tak gromadnie Wam odpowiem:
dzięki za wgląd i zostawienie śladu.
a co do poziomu...to już tak jest
że raz wyżej, raz niżej.
(i do kilku osób chętnych:
kiedyś jeszcze na Was poprycham ;])

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @viola arvensis     Twoja POEZJA jest niezmiennie fenomenalna !   w tym wierszu mistrzowsko uchwyciłaś  bolesny paradoks, gdzie to, co naprawdę  łączy, dzieje się poza wzrokiem „zimnych ludzi”, w sferze dusz i ciężkich westchnień.   to arcydzieło udowadniające Twój talent - poezja, która boli i zachwyca jednocześnie.     Wiolu.   Ty jesteś wspaniała !!!!    
    • Na barana raban.  
    • Nic mnie z tobą nie łączyło  prócz tych paru wejrzeń w serce. Nic mnie z tobą nie łączyło  prócz tych kilku ciężkich westchnień.   Nic mnie z tobą nie dzieliło oprócz zasad, wątpliwości. Nic mnie z tobą nie dzieliło prócz milczącej bezsilności.   Nic mnie z tobą nie łączyło oprócz nocy nieprzespanych. Nic mnie z tobą nie dzieliło prócz nadziei zapomnianych.   Gdzieś na krańcach dzikich marzeń co zrodziły się z nicości, powstał promień i połączył barwne dusze bez przyszłości.   I rozdzielił grom natychmiast to co jeszcze nie istniało, choć nie przyszła żadna klęska nic z wygranej nie zostało.   Nic nas z sobą nie łączyło-  tak powiedzą zimni ludzie ale drzewa i potoki szepczą o nas jak o cudzie.    Nic nas nie łączy nic nas nie dzieli prócz tej deszczowo łzawej niedzieli oprócz aniołów  strzegących tego  co mamy w duszach  drogocennego i w dzien i w nocy serce ból mieli.   Nic nas nie łączy. Nic nas nie dzieli.      
    • @Nata_Kruk Dziękuję  Już także nie lubię. Zmieniłem    Pozdrawiam serdecznie  Miłego wieczoru 
    • Wiersz skłaniający do refleksji nad tym, jak ważne są miłość, bezpieczeństwo i bliskość w procesie kształtowania się ludzkiej psychiki i zdolności do marzeń. Ładnie napisane. Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...