Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

w sypkości dłoni
jednakowe na przyszłość
odciski palców

codzienne sakramenty
bez świadków
podobnie jak wspólność
ciał

bez żądań
bez roszczeń

bezkres nadziei
pytasz czy możliwe
że tak bardzo lustrzanej

odpowiedzią
prawie słyszalna
cisza

Opublikowano

Piękny... zalążek wiersza, raczej przeczuty niż wyrażony. Rozmywa się w ogólnikach, abstraktach; "nadzieja", "wspólność ciał" (niezbyt zgrabnie) odezwą się dopiero w metaforycznych rekwizytach, obrazowych skrótach, przecież to poezja. Nawet cisza tutaj domaga się namacalności (stereotyp o słyszalności nie wystarczy). "Ty" liryczne jako nieomal jedyny ślad człowieka w wierszu - jakby w ostatniej chwili, dość płynnie wplecione.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Mawia się, że wiersze bronią się sam ale..
Myślę, że owe "ogólniki i "abstrakty" lepiej oddają moje myśli niż bezpośredniość przekazu.
Piszesz, że "skróty" - może rzeczywiście tekst unosi się w powietrzu zamiast twardo wrastać w poezję - jednak taki jest mój zamysł, lubię właśnie tak pisać.
Dziękuję za wskazówki i pozdrawiam

Opublikowano

wiersz, to moim zdaniem, spisany fragment czegoś bardzo intymnego; żeby czytelnik mógł lepiej zrozumieć utwór i temat warto tą intymność przekazać poprzez "osobisty" wydźwięk;

Twój wiersz jest, moim zdaniem, niezły; podoba mi się, jednak chętnie zagłębiłabym się w tą sytuację liryczną bardziej i lepiej ją poznała - tego tu nie ma; puenta trochę moim zdaniem szwankuje, choć z pewnością jest ta cisza potrzebna, to jednak jest już mocno wyeksplatowana;
cieszyłabym się gdyby udało się ten tekst rozwinąć, zrobić go bardziej intymnym;
"współność ciał" - takie to właśnie nieporęczne; natomiast bardzo mi się podoba czwarta strofa i ta lustrzaność;

ogólnie na plus
pozdrawiam serdecznie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • to ja zaprosiłam ją do tańca to ja umiłowałam jej twarz pierwsza wreszcie spuściłam się z kagańca moja twarz coraz krwawsza jej stopy zbliżają się do moich a moje biegną do niej   pierwsze kroki jak w walcu z gracją, uczuciem, napieciem jest moim promieniem… brzydkim uczucia oddaniem  albo wiecznym schronieniem? jej dłoń koścista ściska moją a moja ściska jej   powoli krok za krokiem powoli nic popłochem jej twarz emanująca zimnem zawsze była moim życzeniem  coraz szybciej coraz zgrabniej jej usta bliżej moich moje usta bliżej jej     i tak w naszych szaleńczych tańcach nawet nie zorientowałam się kiedy to ona zaczęła prowadzić  i już niczym nie różniłam się od niej i nagle zaczęłam żałować mojej propozycji żałowałam że to jedyny taniec którego się nauczyłam Umarłam w żałosnym popisie umiejętności ruchu
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozostaje pozostać  na nieokreślonej krzyżowce :)
    • @Leszczym  Michał ująłeś kłusownictwo z innego punktu widzenia i ma ono pełne uzasadnienie. Kłusownictwo obok nielegalnego polowania na zwierzęta to również naruszanie własności intelektualnej, którą mogą być dzieła sztuki, przekraczanie ustalonych reguł w biznesie, to wszystko mieści się w ramach kłusownictwa. Dziękuję za ciekawe podejście do tematu. Trzymaj się cieplutko.:)
    • Podobał mi się ten rok  Był łatwy trudny mądry bzdurny Zimny gorący senny męczący Szczery kłamliwy odważny wstydliwy Pełen pozornych kontrastów    Podobał mi się ten rok  Gdzie jawa spotkała się ze snem  Gdzie dusza opuściła ciało  Gdzie myśli nigdy nie wyszły  Przez zaciśnięte w bólu zęby    Podobał mi się ten rok  Nie chcę cię, wypuść mnie ze szponów Wpuść mnie, rozerwę cię na strzępy Daj mi się, przestań w końcu cierpieć Pragnę cię, stańmy się jednością    Stoję przed lustrem, to nie ja  Nie poznaję tych krzywych z rozpaczy oczu Tego wysuszonego zdechłego spojrzenia Tego pełnego syfu niby półuśmiechu  Tej duszy wołającej o pomoc    Stoję przed lustrem, widzę siebie Poznaję te stare, zmęczone oczy To stęsknione uczuć odbicie źrenic Tę duszę pokrytą ścierwem blizn Podobał mi się ten rok. 
    • @Christine Widzę, że się uniosłaś. To dobrze. Gniew dobrych ludzi potrafi zmienić bieg historii.  Jednakowoż, nadal podkreślam, że to nie oskarżenie tylko przyjacielska rada dla ludzi, którzy niespecjalnie dobrze piszą i chociaż przez chwilę chcieliby się ogrzać w cieple pozytywnych komentarzy. Niech wiedza o możliwościach gpt zagości tu na stałe. Wyrównajmy szanse dla mniej zorientowanych technologicznie żeby też zaznali chwały.  Wierzę, że kiedyś zrozumiesz, że to, co się tu dzieje, jest projektem na wskroś humanistycznym. Ale jeszcze nie dzisiaj, nie jutro, nie pojutrze i nie popojutrze (licence: Raz Dwa Trzy, chyba).
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...