Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

mandala


Rekomendowane odpowiedzi

z kolorowych sekund
ulotnych jak piasek
sypię moją mandalę
jawnogrzesznicy

zamotana w kłębek
rozplątuję supły zdarzeń
raniąc palce do krwi
na szorstkim powrozie
próbuję zrozumieć

origami składane starannie
z papierowych dłoni
kołysze się na nitce ramion
jak wahadło foucaulta

więc wszystko się kręci?

czekam na wiatr
i zapach mokrej ziemi
gdy wrócę do łona matki
mojej i drzew


Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

mistyczny klimacik został nawet ładnie w tym wierszu przedstawiony,
odbieram go jako jakiś przelew myśli związanych z pewnego rodzaju medytacją,
próba wtopienia i zjednoczeniam się z otoczeniem,
według mnie udana,

z kolorowych sekund
ulotnych jak piasek
sypię moją mandalę
jawnogrzesznicy

rozpoczyna się medytacja, wiele myśli zabrudzonych, wiele dróg do rozmyślań...

zamotana w kłębek
rozplątuję supły zdarzeń
raniąc palce do krwi
na szorstkim powrozie
próbuję zrozumieć

rozważania idą w dalszym kierunku, umysł nabiera jasności, ciało zaś przeżywa swego rodzaju doznania...

origami składane starannie
z papierowych dłoni
kołysze się na nitce ramion
jak wahadło foucaulta

myśl nabrała jasności, zrozumiała fizyczne zależności, być może to są całkiem nowe rzeczy. dlatego być może to pytanie (ważne):
więc wszystko się kręci?
pl być może zrozumiał, lub być może się domyśla, gdyż gotów zjednoczyć się naturą, pozostaje tylko czekac w skupieniu na dopełnienie
czekam na wiatr
i zapach mokrej ziemi
gdy wrócę do łona matki
mojej i drzew


hehe, to taka jedna z moich interpretacji,


Pozdrawiam,
Kai Fist




Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dziękuję wszystkim za komentarze. Gwoli wyjaśnienia chciałam wyjaśnić dwa pojecia:
mandala - koło lub droga życia wg buddyzmu. Lamowie w Tybecie usypują mandalę z ziaren kolorowego piasku. Praca jest bardzo żmudna i wymagająca ogromnej precyzji i ostrożności, bowiem mandala jest bardzo piękna, kolorowa, skomplikowana i zawiera mnóstwo symboli. Gdy tylko skończą - rozrzucają cały obraz. Ma to uczyć, że od celu ważniejsza jest droga.
wahadło Foucaulta - kula zawieszona pod kopułą Panteonu w Paryżu. Lina jest tak długa, że ruch obrotowy Ziemi wprawia kulę w ruch. Stanowi doświadczalny dowód na to, że Ziemia się kręci.
Zapewne większość z Was zna te terminy, jednak z tego co wiem - nie wszyscy. Natomiast ich znajomość jest niezbędna do właściwego odczytania wiersza. Dlatego wyjaśniam :)
pozdrawiam serdecznie i jeszcze raz dziekuję za komentarze - j.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zafascynowana religiami świata pisze- G E N I A L N Y.
Jednak nie rozumiem Cie-mnie krytykujesz za to,że nie ufam czytelnikowi-a sama tłumaczysz co oznaczają zwroty-przeciez każdy sam moze je sprawdzić?No,ale wracając do wiersza-masz racze złote-nie papierowe dłonie pisząc takie cudeńko:))pozdrawiam.przyszła fanka

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dzięki za słowa uznania ;)
Muszę się wytłumaczyć - jak zauważyłaś, "słowniczek" zamieściłam dużo później, niż wiersz, po spotkaniu się z zarzutem, ze używam niezrozumiałych dla ogółu ludzkości terminów. No, i że nie każdy ma czas, by grzebać po słownikach. Stosowanie przypisów w literaturze ma jakąś tam swoją rację bytu. Mimo to nie narzucam interpretacji wiersza, nie tłumaczę, jak go należy rozumieć, ani dlaczego użyłam takich, a nie innych terminów. To już pole do popisu dla czytelnika. Tym bardziej, nie zamieszczam w samym wierszu żadnych wskazówek, jaką byłoby choćby napisanie "Foucaulta" duża literą. Oczywiście, wolałąbym, żeby wszyscy zadali sobie trud zajrzenia do słownika i sprawdzenia nieznanych terminów, jednak nie piszę aż tak dobrze, by uważać, że ktoś mógłby tak zafascynować się wierszem, by chcieć to zrobić.
No, a że tylko winni się tłumaczą - więc jak widzisz, czuję się trochę nieswojo po zamieszczenia tego "słowniczka" :)
Pozdrawiam, j.
[sub]Tekst był edytowany przez joaxii dnia 05-12-2003 11:39.[/sub]
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

oj joaxii, nie czuj się nieswojo, wachadło wojownik skojarzył bez problemu, a mandaly nie kojarzył, ale sam sobie znalazł,
akurat mi ten wiersz przypadł bardzo do gustu :)

a tak sobie wyglada mandala, nie wiedziałem, że takie coś to tak się właśnie nazywa

mandale tworzy się bardzo skomplikowanie i długo, i jest to arcydzieło, a potem się jednym dmuchnięciem ją niszczy,

w ten sposób uczy się, że cel nie jest ważny,
ważna jest droga,

Pozdrowionka,
Kai Fist - Wojownik na ścieżce przeznaczenia
[sub]Tekst był edytowany przez Kai Fist dnia 05-12-2003 12:14.[/sub]

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

jak już mówiłem ten "zgrzyt" to bardzo subiektywne odczucie...po prostu chodze do technikum i niektóre słówka mi się paskudnie kojarzą....kiedyś to był np. ultrafiolet (na którym to tak haniebnie poległ oyey:)) ) a tym razem...chyba się już domyślasz :))
a "słowniczek" - przydatny, nie nakierowuje na jakąś interpretację, tylko w niej pomaga (ja np. nie wiedziałem co to jest mandala, a teraz już wiem i jestem Ci za to wdzieczny...)
pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

"origami składane starannie
z papierowych dłoni
kołysze się na nitce ramion
jak wahadło foucaulta"

Mandala i wahadło oprócz wyżej opisanych funkcji spełniają także rolę swoistego zegara. Odbieram to w ten sposób, że wszystko płynie, ale jest idealnie powtarzalne i wraca do punktu wyjścia.
Pozdr.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Poezja to życie Nie da się być czasem. Jak czytam Twoje wiersze to się zastanawiam: w ile je piszesz? i ile pracy nad nimi wykonujesz? Niestety przypuszczam, że jest to mała jednostka czasu.
    • Panienka Kłosanka, obnażone ciało pospiesznie kołysze, tudzież z impetem, pośród kłosów i maków złocistych, seksobieżnie przemieszcza. Niedaleko w stawie swoje wdzięki moczyła, lecz odzienie wiatr rozwiał, a ona nieskorą do pościgu będąc, machnęła jeno lekceważąco powieką, delikatnie z ust słowa płosząc:    –– A udław bezwiatrem swój podmuch, paskudzie wyjący oraz moim zwiewnym wdziankiem, we wrażliwych zaułkach cudnie spoconych, ty szeleszczący obleśny wietrzniku – zbereźniku. Cholero szumiąca zboczona. Oby cię obsrane łopaty wiatraka poszatkowały.    Usłyszał powabną sentencje, młodzieniec właściwej urody, ponadto manier nienagannych i jak słup soli gębę rozdziawiwszy, zgorszeniem solidnym zatrwożył ego swoje. Takie niekulturalne artykułowanie wszelkich doznań emocją nasyconych, w elitarnych kręgach towarzyszących, zaiste do dobrego tonu, nie należało. Przeto zapłakał rzewnie z tej zgryzoty, że do takich dźwięków, ślimaka w czaszce zaangażować musiał.   Lecz gdy Panienkę Kłosankę przed sobą zobaczył–(nie z grubsza ciosaną, lecz subtelnie, delikatnym dłutkiem rzeźbioną)–to wszystkie łezki, jak jeden mąż, momentalnie do kanalików spieprzyły i aż mu stanął od tego, obraz przed oczami. Usłyszał za chwilę urokliwe stworzenie, jakby anioł z chóru anielskiego, na padole wylądował, nie przestając śpiewać:      –– Dzień dobry. Tyś panicz zapewne, zgoła dobrze wychowany, a zatem patrz w inną stronę, bo na wszystkie świętości, w mordę przywalę. A zresztą nie wiem… ja płocha bardzo, wstydliwa, skromna, mądra… jeno nie majętna, gdyż rodzice mnie z wszystkiego wydziedziczyli, a ja doprawdy nie wiem czemu? Chyba rzewnie zapłaczę na ramieniu panicza, kładąc twarzyczkę, a zaś lewą i prawą pierś. Cholera jasna. No co tak stoisz, jak jakiś ciul i palant nierąbnięty. Robota czeka! Ale już, bo na wszystkie świętości przysięgam…    –– Panienko! Choraś ty, że takie słowa z ust płoszysz –– trwoży naturę duszy, też spłoszony młodzieniec. –– A tak w ogóle, o jakiej pracy panienka wspomniała? Bom jam chętny, gdyby co. Pomoc w biedzie, to moja specjalność. –– Ubranka mego poszukaj, to i nagrodę w podzięce otrzymasz. –– E tam… to może później. Wzrok mój w zawieszeniu. Ubranko nie zając… nie ucieknie. –– Już uciekło, niewdzięczniku. I nie strasz mnie miniaturowym namiotem. Dobroci czynić nie chcesz, memu sercu zbolałemu? O kant dupy twoje obietnice rozbić. Jam taka delikatna, kulturą macana, w płochości swojej. Ty poszukaj. Poczekam na ciebie. Popilnuję rzeczy twoich.    –– Ależ panienko. Na golasa po polu mam biegać? To w rzeczy samej nie przystoi. Jam ze znanego rodu. –– A co tam rodu. Olej to. Swobodniej tak. Przy szukaniu, mniej panicz członki spocone zmęczysz. No dalej. Ruchy ruchy. Nagroda czeka. Wiesz jaka? –– No coś tam wiem. –– Ja też wiem, że wiesz, bom cwana. Planująca o krok do przodu. A że w miejsce newralgiczne panicza spozieram... –– W porządku. Żalu nie chowam. Pozbieram i wracam. A później… panienka wie. –– Wiem… ty mój zajączku. A teraz kicaj.    Młodzieniec właściwej urody, pospiesznie pobiegł, w polu wiatru poszukać, by łup kradziony skraść i panience gołej zwrócić, oczekując.    Tymczasem Panienka Kłosanka, choć wiadomo… płocha, rozumy w międzyczasie pojadła. W odzienie panicza kształty powabne chowając, tobołki zacne capnęła i w drugą stronę myk myk wśród łanów pospieszyła.    ***    Co było dalej? Odpowie ci wiatr. Czy los ich zetknął ponownie? A jeśli nie odpowie? Czy w końcu żyli długo i szczęśliwie? Hmm… nie wiadomo, gdyż wspomniany wyżej wiatr, dalszą część bajki porwawszy, schował w innej.      
    • - Aj, Iwona pije i wino? - Oni - wiej... - I pan owija.  
    • Bolesna cisza Mą głowę nawiedziła, wokół mnie pustka.   Echo niesłyszalne, krzyk, który nie ma głosu, tylko mrok trwały.   Kroków brak, i szeptów, tylko bezbarwna nicość została przy mnie.   Nadzieja blednie, jak świt za mgłą niepewny, gubi się w ciszy.
    • @Ewelina piękne

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...