Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W bezszelestnym oddechu umiera las
W spowitym smogiem mieście, bledną twarze
W ranionej słońcem pustyni, więdną marzenia
W ołowianej wodzie gnie życie

Czy to widzicie?

W natłoku ludzkich dążeń, ginie miłość
W bezdusznych przepisach, topią się pragnienia
W porywach pożogi spalają się gesty
W wątpliwościach czasami kryje się nadzieja

Kto ją sponiewiera?

W ogarniętej amokiem władzy- brak hamulca
W totalnym zidioceniu, pogarda dla wszystkiego
W biegnącym naprzód świecie, jednak uwstecznienie
W ciągłym chaosie więcej złego niż dobrego!

Dosyć już tego!

Opublikowano

Wiersz-apel razi kaznodziejstwem podlanym sosem apokalipsy; nigdy nie jest tak żle - aby nie mogło być gorzej;
dobre może na ambonę, lub na sejmowe przemówienie, ale na portalu poetyckim razi komunikatem, który musi trafiać w próżnię; to jakieś nieporozumienie!
J.S.

Opublikowano

Żałosne.
Czy Wy widzicie tylko napis "Dodaj nowy wiersz" a "Czytaj więcej" już nie ma znaczenia?
To nawet nie jest wiersz. Jakiś zlepek pseudomoralizatorskich zdań. To już nawet nie jest śmieszne. Jeśli miało być poważnie to wyszło idiotycznie.
Tyle.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Odp.
To po prostu stan ducha w danej chwili! Taka chyba jest poezja.

Czy nie widziałeś kikutów po jodłach w Puszczy Jodłowej!

Wiosek, pozbawionych czystej wody!
Bzdetnych przepisów i stert dokumentów!
Korupcji i bezmyślności władz!
No to gratuluję , że żyjesz w tak przecudnym świecie. Chyba że jesteś jeszcze bardzo , bardzo młody!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...