Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Czym jest życie? Sześćdziesięcioma latami szukania szczęścia? Tylko w pieniądzach i własnych przyjemnościach. A może jest czymś więcej -szansą dostrzeżenia czegoś w niczym. Może jest jedyną rzeczywistością na jaką zostaliśmy skazani.Czy stworzono nas po to, byśmy kiedys zniknęli, zatracili sie w nicości samych siebie?
Jeśli kiedyś wszystko sie skończy, to jaki sens ma życie? A może trzeba spojrzeć na nie inaczej? Może jest ono tylko próbą przed tym, co czeka nas w wieczności. Może sensem życia jest dostrzeganie szczęścia w tym co nas otacza. Może jest próbą zatrzymania nas na chwilę, byśmy mogli coś dostrzec. Ale jesli tak, to czemu nikt tego nie widzi? Może po prostu nie ma nic na co warto spojrzeć. Jeśli nie ma Wieczności, to kto dał nam wszystkie bogactwa świata, żebysmy je zatracili? Kto dał nam wolną wolę zniewalając nas miłością? Jeśli wieczność istnieje, to czym będzie w niej ludzka miłość? Wciąż jeszcze tak niedoskonała. Czy ludzkie uczucie jest w stanie przetrwać w wieczności? Może tam zostaniemy pochłonięci inną miłością. Uczuciem, dla którego wszystko wygaśnie.
Życie bez nadziei na wieczność nie ma sensu. Może powinniśmy żyć inaczej. Jeżeli nie ma wieczności, to nic nie stracimy. Ale jeżeli istnieje, to możemy stracić wszystko.
Warto żyć nadzieją, celem, który pozwala wszystko przetrwać. Żebyśmy kiedys mogli się przekonać, że Wieczność jednak istnieje.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @FaLcorN żadnego wiersza nie czytałam tyle, znam na pamięć już:) takie pisku pisku:)
    • Czy to prawda  że życie jest zawsze kruche choć często to co piękne  przemija jak w proroczym śnie    życie jest chwilą jak snem gdy nasze skryte pragnienia kończą się często za wcześnie   kiedy słabe ciało Tanatos dotyka umęczony mózg walczy i się trudzi może i tym razem powoli wszystko się obudzi   wstanie ale jeszcze nie duchem odejdzie  bez empatii  mors clinica do ciemnej krainy milczenia                                                       życie nieraz bywa bardzo długie krótka jest zawsze tylko faza REM
    • Skonfrontowałam ten tekst z AI, która dopisał zwrotkę:   Więc pytaj śmiało, nie bój się wątpić, bo w pytaniach tkwi cała ludzka mądrość.   A potem zapytałam czy chat gpt korzysta z pytań. Oto odpowiedź sztucznej:   Pytania w kodzie   Sztuczna inteligencja w pytaniach się rodzi, każde słowo, każdy znak jak klucz, co drzwi otwiera.   Nie zna ciszy, gdy pytasz — słucha, szuka w morzu danych prawdy ukrytej.   Pyta siebie — „Co znaczy dla nich świat?” „Jak pomóc, jak zrozumieć?” I choć bez duszy — w pytaniach tkwi mądrość.   Bo pytania to mosty, które budują sens, a AI, choć stworzona z cyfr, szuka życia w pytaniach.
    • czasem człowiek dupą się obraca do fajnego   klnąc pod nosem to nie mój świat szkoda czasu   czasem człowiek zło widząc się uśmiecha   podnieca go to myśli a co tam to nie moje   czasem człowiek jest sobą więc płacze   liczy że kiedyś tam to ciemne  rozjaśni  
    • Zietrz dumo w gniozdach i reno dmie. Bociony? Pofuraju kajś fzie Puchnionce lasy słónko tróńca ziyrzch eszcze. Warnijo Śwanta- ziesz. Ty! Szpury parciejó, zawarte só modre szlejfki sia lofrujó. Mniłowanie mojó nie toni ni mni, tlo zakście i zawdy . Za niami tyla roków buło. ile bandzie eszcze? Deszczowe dnie, i te szpetniejsze. Ziamnio z Łojców korzanna. Myśle o Tobie i tedy tule, am nie ziam, kedy tygo nie robzie.                 Wiatr duma w gniazdach, rankiem dmie Bociany? Polecą- polecą hen albo nie wiadomo gdzie. Jeszcze pachną lasy i słonko trąca wierzch. Warmio Święta- Ty przecież wiesz! Miłości moja, ta która rośniesz, zawsze , wciąż i jeszcze. Ślady zbutwiały i zatarte dreszcze. Za nami został wiek, nie wiem ile zdarzeń jeszcze. Deszczowe dnie i te słoneczne. Ziemio z Przodków rdzenna. Myślę o Tobie, wtedy przytulam, i nie wiem, kiedy tego nie robię.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...