* (jest noc...)

[Marta Surowiecka]

jest noc
koszmar senny nie przychodzi


w centrum płoną światła
krzyczą ludzie gwałceni w zaułkach
z neonu powiewają czyjeś piersi i genitalia


kto je tam zawiesił ?


stąd daleko do lasu
wstanę i pójdę aleją dziwek
pod łokieć z latarnią upstrzoną
przypadkowym orgazmem


będę mijać jakieś, czyjeś kabarety
popatrzę, pouczestniczę,
pochodzę w rajstopach


o świcie przekradnę się pod samo prezbiterium
i powącham jak Bóg pachnie gdzieindziej


z gwiazdami znów wstanę
pójdę w pirackiej przepasce
aleją straconych, ich los
w talerze dłoni przygarnę
ich upadek obdarzy mnie życiem


ten dżentelmen w skarpetkach na brzegu mojego łóżka
uczyni mnie woskową świętą


wokół nas sceny batalistyczne
karmazynowe usta i palce wypięte


plamią asfaltową pościel


my to tylko preludium do wściekłej
opery czucia
paroksyzm gniewu i rozpaczy


mamy swój własny skończony Eden
w hiperboli chwili
stajemy się

[teraa]

ciekawie piszesz. mówie to takze o poprzednich wierszach

[Roman Bezet]

Są ślady 'za dużej'(?) kultury literackiej, która nie pasuje moim zdaniem do całości:
"z gwiazdami znów wstanę
pójdę w pirackiej przepasce
aleją straconych, ich los
w talerze dłoni przygarnę
ich upadek obdarzy mnie życiem"

W środku dałoby się chyba trochę opuścić (np. ten podwojony motyw alei?).
Nie przemawiają do mnie "genitalia" (może to tylko kwestia płci? ;), w połączeniu z "kto zawiesił" dramatyzują (tak nieładnie, teatralnie bardzo). Dużo emocji wlanych w ładne sformułowania (tam, gdzie omawiają, a nie walą wprost np. "w paroksyzmie..." - może mniej nazywać te frustracje - starając się znaleźć 'obrazy' do ich przedstawienia?).
pzdr. b

[stanislawa zak]

genitalia na krzyżu (rzeźba) zaszokowały publiczność ,wzbudziły sensację- niezdrową
i tutaj też misie źle kojarzy.
pozdrawiam