Sleeping Sun

[jakub pietrzykowski]

Tam, nad brzegiem stał człowiek.
Tam, nad brzegiem zachodziło jego słońce,
Tam, ostatnie promienie grzały,
Pooraną bruzdami starczą twarz.
Zmierzch jego słońca zrodził gwiazdę,
Skrzącą srebrnym blaskiem.
I stał nad brzegiem człowiek,
Nieznacznie chyląc się ku przepaści.
A kiedy jego słońce rozdziewiczyło,
Pas nietykalnego horyzontu,
Człowiek runął w przepaść razem z nim.
Wyrzucając balast swojej przeszłości,
Sięgnął ostatniego promienia życia.
Odradzające się słońce zalało morski brzeg,
Niezwykłym, pierwotnie jasnym światłem.
Na brzegu leżało dziecko,
Wpatrzone w gasnący firmament gwiazd.

[justyna nawrocka]

hej, piękny, trochę fantastyczny obraz, metafora slonca - życia podoba mi się, zakonczenie najciekawesze,,

[Nata_Kruk]

Jak dla mnie to jest tu za duzy bałagan.. przykro mi, tak to widzę..:(.. mnóstwo powtórzeń, które tylko psują calość....ale generalnie całości trudno sie dopatrzć... nie jest dobrze. Nie lubię obcojęzycznych tytułów. Pozdrawiam i miłej soboty..:)

[Tali Maciej]

obrzydliwość patetyczna
wiersza treść aż chaotyczna
a już forma wręcz kuleje
jak to czytam to się śmieje

zdecydowanie na nie

pozdrawiam

[stanislawa zak]

ciekawa treść gdyby nie bałągan i wyniosłość, pióro w dłoń i do roboty!poz.

[mikołaj chrobochek]

ach,ten angielski tytuł,aż razi w oczy swoją współczesnością!
zdecydowanie na nie.

[Sceptic]

bardzo, bardzo na nie. Interpunkcja, za przeproszeniem, z... nikąd. Cierpisz, autorze, na dysinterpunkcję? Przecinki można w tym wierszu powstawiać dowolnie, byle nie tak!