Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

W celebracji samotnej wołanie


Rekomendowane odpowiedzi

Celebracje moje poprzez ogrody natchnione
czynią się niemo krzycząc w studnię serca.
Opasłe i potężne stają się wieczory
lecz samotne gdy północ zbliża swe źrenię.

Potrzebuję ciszy najgłośniejszej - dotyku
poprzez sen i południowe wstawanie...
Pragnę Twych dłoni tkliwych i wonnych,
niczym potęga miłosnych uniesień.
Pragnę aksamitu Twej duszy gdzie
ciernie srebrzyste zadają mi rany.

Ukochana mi jest Twoja surowość
i wad garść skupiona ku Twojej chwale...
Klękam przed Tobą i wołam dawno
zapomnianymi słowami...
Błagam o przystępność kolejną Twoich bram,
Błagam o kolejny łyk powietrza gdyż trucizna mnie spowija.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...