Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wyznanie zniecierpliwione (chciałbym byś ciszej była...)

nocny
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

nocny

nocny

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

chciałbym byś ciszej była

i jakby mniej natrętnie
zamykała się we mnie na klucz
zasypiała o poranku
nie budzona rykiem fanfar
ani jazgotem klaksonów

nie szukam cię
nie tasuje, nie rozdaje
nie mamię prestidigitatorstwem słowa
nie wycieram tobą ust między posiłkami
nawet nie chcę mieć zdania o tobie
tyle że zawsze się ktoś upomni
komu się nie mam ochoty tłumaczyć
każe zmagać się z sobą samym
lub oglądać bitwy toczone
w huku zderzających się poglądów
podziwiać doskonałe strategie obojętnych mi porażek

chciałbym byś ciszej była

i mniej pretensjonalnie
wycierała krople patosu z czoła
miast na rozżarzonych węglach
kładła się na mokrej trawie
gryząc źdźbło nuciła sprośne przyśpiewki

chciałbym byś ciszej była

i nie świeciła mi wiecznie w okna
potężnym czerwonym neonem
nawet gdy ścichniesz i przygaśniesz
obiecuję nie zapomnę o tobie
rzeczpospolito

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • TheDiary44
      Youliyeah

      Przez TheDiary44 · Opublikowano

      Ze słonecznego popołudnia została żalu studnia i przemilczana furia A zakrzywiony obraz przeszłości to pół Ty - pół ja Spędziłem znowu pół dnia by zrozumieć cały cyrk który tu trwał Byłaś tak prawdziwa jak każde wczoraj, więc mi została tylko niepewność jutra Nieco samolubna ale życzę Ci szczytu - lub dna Lepszy pozbawiony Ciebie mój świat nawet jeśli to pryzmat rozbitego lustra Małe pożegnanie - mój ostatni wers o Tobie: Julia   Yo -an-na dodatek mam wiele notatek co między zimą, jesienią a latem smutek tych wierszy, serce jak młot wali wiem, że nie czytasz, zostawiasz w oddali mnie - i to mnie ocali - wiem Powietrze cięższe, gdy mijam nasze ulice Bezpowrotnie, żałoby gaszę już znicze Gdy czuję ból - milczę, gdy czuję znów - wilcze bilety zbieram ze wszystkich podróży - w darze Zmieniam kalendarze, za tym idzie wiek w parze Wspomnienia Twym wirażem lecz się bronie swoim stażem Gorzko wzdycham na Twoje kwaśne dwie twarze Te słodkie usta i na twym Ciele tatuaże ups.:)   Tak podobni do tego, czego nienawidzimy Tak nienawidzimy, bo to tak podobne
    • Deonix_
      Półistnienie

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      Że też takie piękne wiersze rodzą się z tak niemiłych odczuć...  Cudowny obraz, piękna, bliska mi metaforyka, uczta leksykalna.  Dziękuję za ten wiersz :) I nawet Ci go nieco zazdroszczę ;)   Pozdrawiam :)    Deo
    • Zawierucha7
      Teściowa z Proximy

      Przez Zawierucha7 · Opublikowano

      dwa lata świetlne więc podróż nieduża pod drzwiami stało mleko spotkałem też stróża   cieć stróż czy dozorca domu ? to fraszka jest lekka jak się zwał tak się zwał byle dobrze zamiatał galaktyka zaiste to kopalnia srebra   wśród gwiazd platyna złoto i wszelkie są skarby do lata chodzę piechotą  jutro randka z Barbie....
    • Deonix_
      Gryps od serca

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      Faktycznie - od serca.  Pełen brzydoty, osobliwego klimatu, może i nawet nieco patologicznego,  pisany lekkim językiem, ale z wielką głębią. Pełen kontrastów i piękny, właśnie przez to.  Uwielbiam.    Pozdrawiam   Deo
    • marekg
      rozmowa

      Przez marekg · Opublikowano

      w pogubionych godzinach kilka nagich westchnień nie wstydź się usiądź przy moim ramieniu dotykaj słów które przegania wiatr są takie wiersze codzienne które jeszcze nie powstały z kolan wyobraźni

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...