piastunka zieleni

[Archie_J]

mówiła kapłańskim tonem
banalne frazesy tonęły w melancholii
poprzez łzawy pryzmat widać było tęczę

wyniośle walczyła z zasadami
to było wbrew savoir - vivre’u
a jednak piętnowała boskie przykazania

zabrali jej dzieci mówiąc że są obłąkane
zamknęli w pokoju bez klamek
zaszyli usta by nie krzyczały przy śmierci

widać nie można wierzyć w garbate aniołki
a wiara nie czyni już cudów

[M._Krzywak]

jest nad czym się zastanowic - w każdym razie widoczne odwołanie do archetypu kapłaństwa - obłąkaństwa. Te "banalne frazesy" nie dotyczą owej kapłanki ? W pierwszej chwili tak pomyślałem.
Nie powiem, żebym padł z zachwytu, ale warto się nad tym wierszem zatrzymac. Troszke więcej niż tylko dobry.
POzdrawiam.

[justyna nawrocka]

ładnie pokręcony, ma taki klimat surrealistyczny jaki lubię, kojarzy mi sie z prozą bardziej, pozdro

[Letnia sukienka]

czyżby wpływ Adasia? hehe ;)

Ariel,
no cóż, upiększyłeś trochę obraz ale wiersz jest jak na twoje mozliwości dobry.

pozdrawiam
sukienka

[Archie_J]

Dziękuję za komentarze.
M. Krzywak, dziękuję, że się zatrzymałeś i przeczytałeś.
Justyno Nawrocka, wiem, że trochę pokręciłem, ale jednak jest klimat, a co do prozy, to nigdy nie patrzyłem na to z tej perspektywy, ale może?
Letnia sukienko, też mi się wydaje, że na moje możliwości jest ok, chciałbym, żeby kiedyś to się rozwinęło, ale czeka mnie dużo pracy.

pozdr
Ariel