Wiersz beznadziejny

[Sebastian_Pietrzak]

Na początku byłaś ubrana
wziąłem cię na oko
ostrożność w takich przypadkach jest niczym przeczytanie etykiety na leku
więc wysunąłem powoli rękę jakbym badał tylko brzegi słoika z miodem

później mimowolne wyznawanie co się lubi i jak
i dlaczego miało się takie dzieciństwo a nie inne
zanim się człowiek obejrzy już jest na tej samej tratwie
szczęśliwy ze go odnaleziono, bo jakie były szanse że mi pozwolisz
wsłuchiwać w symfonie oddechu kiedy usypiamy dzikie zwierzę naszego świata

zasypiasz czasami jeszcze na moim mostku
kiedy światła nieznanych ulic gubią w tym co właściwe

w tej jednej z wielu sekundzie czekasz aż przyłożę palec do warg
abyś w końcu dała usnąć
lecz nie ma oczekiwanego poirytowania, tak bardzo chcesz słyszeć
tak bardzo chcę powiedzieć

nie odchodź
jesteś matką wszystkiego co stworzyłem

[Gość]

chyba sie rozmarzylam :P

a tak na powaznie to nie jest źle ;)