Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pozostanie tylko świadomość, błąkająca się
po krakowskich drogach, wrzosowiska obdarte
z kartek angielskiej prozy i ciało opuszczone
przez cirosstratus rzeźbiące niebo między nami

że jedziesz tramwajem. mając inną kobietę w sobie
jeszcze mnie nie poznałeś
w każdej kłótni zatrzymanej na szybie zawisną
pejzaże porzuconych latawców, krążących wokół
suszonych ziół, których ślady zostały na skórze
odbite wachlarze niewygodnej ziemi

ktoś wysiada. z myśli pewniejszych niż kolejne
kolizje z rzeczywistością, zachodem słońca odbitym
w jednym tylko kieliszku. wino dojrzalsze, krzewy pod
domem nabiorą fioletu. zamkniesz okno.

Opublikowano

Muszę przyznac, że wiersz zostawia mnie pod wielkim wrażeniem. A ono podpowiada, że Autorka wiele myślała podczas tworzenia tego dzieła - praktycznie nie zauważam żadnego niepotrzebnego słowa, a opisowo - po prostu urzeka.
Tak.
POzdrawiam.

Opublikowano

kobieta - lampart zamarła na czas zimy, na czas ( lack of obiekt zainteresowania) na czas, bycia porzuconą, na czas sesji studenckiej..na czas dojrzewania:)
zapewne powróce jeszcze mocniej, ale na razie upajam się w tych klimatach
dziękuje za odwiedziny dziewuszko:))))
Reginka

Opublikowano

Zmieniłaś troszeczkę styl, ale widzę,że świetnie
sobie radzisz,zwolniony bieg życia czasem pomaga..
Wiersz bardzo mi się podoba, bo też taki czas miałam.
Pozdrawiam serdecznie i życzę t.zw. weny twórczej. EK

Opublikowano

nie byłem i nie jestem i nie będe zwolennikiem interpunkcji konsekwentnej i niekon...
bo nie podobają mi się ograniczenia
przerwy
przejścia na stopie na następną ulicę
ale mimo to wiersz nie jest tak tym naładowany
dopiero w ostatniej strofie tak jakoś się to wszystko mobilizuje do tego

wiersz bardzo ciekawy
i pasują mi normalnie przerzutnie :]

bywaj

Opublikowano

wrażenie ogólne: za dużo
za dużo wyliczeń, za dużo przymiotników (i im podobnych)
za dużo, za dużo - przesyt - a przecież jest historia - można ją ciepło i prosto
zaserwować...spróbuj

pozdrawiam

ps. [mającinna kobieta jest świetnym neologizmem ;] (brakuje)]

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...