Czy się powiedzie

[Waldemar Talar]

Wędrując po kosmosie
jego piękno podziwiając
droge ktoś zagubił
zawracającą ze snu.

Więc do dziś błądzi
po jego przestworzach
nowe światy poznaje
nadając im imiona.

I nie pragnie powrotu
zagubionej drogi bo
chce gwiazd dotykac
i z nimi rozmawiac.

O harmoni i porządku
w śród nich panującym
mając nadzieje że
dadzą się namówic


aby choc troszke zrosic
nimi rzeczywistośc w
której chaost powoli
zaczyna panowac

[Zielony promyczek]

Ten wiersz wydaje mi się taki odległy... taki chłodny... brakuje mi tutaj jakiegoś cieplejszego akcentu.

[M._Krzywak]

strasznie dużo błędów w wierszu, a to razi. Topos wędrowca po nieznanych światach jest bardzo dobrym motywem, jednak w tym tekście brakuje głębi, a jeszcze panuje niekonsekwencja - tekst mówi o kimś, kto jest oczarowany tym kosmosem - nie pragnie powrotu, a jednocześnie chce ingerowac w rzeczywistośc, w której panuje chaos. 4 wers sugeruje jednak sen, to by się dało przełożyc i to też jest dobry pomysł, ale mam wrażenie, że zbyt proste i rażące słowa. A szkoda.
Pozdrawiam.