Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Byl sobie czlowiek zwyczajny,prosty
i zagubiony czasem-jak wielu
Kroczyl przed siebie,gdzie oczy niosly
blizniemu mowil:Moj Przyjacielu

Nie umiem duzo o nim powiedziec
swoje wiem tylko-kilka serc wzruszyl
Przenikal pancerz w smutku i gniewie
kopia usmiechu przeszkody kruszyl

Byl sobie czlowiek-teraz go nie ma
w galeziach klonu ptak sie kolysze
Nam pozostawil trudny dylemat
uwierzyc ludziom
czy odejsc w cisze...
(Villain)

PS.Hm,chyba jednak wymaga paru poprawek(?)..szczegolnie druga strofa..Poczekam na razy :)) M.

Opublikowano

Miliony sekund temu, czyli bardzo dawno napisałam prosty(wydawało mi się, że nawet ładny;) wiersz o podobnej konwencji używając zbliżonych rymów i wiesz? Może nie na tym portalu, ale zostałam zjechana, jak bura suka. No, prawie.
Poczytałam, popisałam, minęło kilka zim i chyba czegoś się nauczyłam.

Nie powiem, że jest to wiersz z półki dzienników nastolatek, ale wierz mi - można pisać i prosto, i rymem, i lepiej.

Pozdrawiam

Opublikowano

Lady mila:)-chyba pierwszy raz ktos trafil w sedno..Co wogole moim celem..Proste slowa w wierszu,rymowane..bez zadnych gornolotnych fraz..jakis wymyslanych na sile tematow typu ksztalt okienka w drzwiach wychodka:)..cieply i z odrobina uczucia..Nie poswiecam temu zbyt wiele czasu..nie mam wprawy..prosty czlowiek jestem,paluchy niezgrabne..dlonie spracowane,twarde..Nie do stukania po klawiaturze..Ale jak piszesz-moze to z czasem przyjdzie..z wiekiem..Tak,by rowniez nie byly dla naiwnych nastolatek:)..Dziekuje..M.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski   Dokładnie tak, Robert. Dziękuję Ci za ten przykład - z tą sztuką kubistyczną to w punkt. Widz często widzi tylko efekt końcowy, ale nie dostrzega drogi, która do niego prowadziła - lat ćwiczeń, prób, opanowania klasycznych form.   Picasso, zanim namalował Guernikę, potrafił narysować końską głowę jak z anatomicznego podręcznika  - czyli miał i znał podstawy. Był świadomy. I właśnie dzięki tej świadomości mógł tworzyć rzeczy, które burzyły formę z sensem, nie przypadkiem. Tak samo jest z poezją – zanim coś rozbijemy, warto wiedzieć, co dokładnie rozbijamy. To trochę tak, jak z latarnią morską - nie chodzi o to, żeby przesunąć ją z miejsca, (ona musi być), Warto zrozumieć, jak działa i jak pomaga statkom bezpiecznie przepłynąć. Bez tego światło traci sens. A po co latarnie? Niech wszystko co napisane, będzie poezją   Dzięki Ci za ten głos - dodaje odwagi do dalszego dzielenia się, bo widać, że rozmowa nie idzie w próżnię:)  
    • @Alicja_Wysocka dziękuję Alicjo za wspaniałe słowa. Z pełnym szacunkiem dla Ciebie.
    • dwa miliony lat temu  wtedy człowiek wyszedł z Afryki  entropia Europy przez kilka  gatunków istot ludzkich  życie nie jest łatwe    potem mrozy  cmentarzyska fosylia  i skamieniałe żebro    rzucona dzida leci wysoko  najlepiej celować w mamuci bok drony na osiedla i szpital dziecięcy  dobrze zeszklony koniec łatwiej przebija zwierzę    jar północny pali już ognie  praca daje spokój duszom przodków  pierwsza lekcja to wyjazd z hangaru  w pracy zbroi przeciwlotnicze  pociski rakietowe    z tej ciszy pierwszego miliona lat po upadku Asteroidy wyszły ssaki ryjące  życie nie jest łatwe    jadły popiół           
    • @Berenika97  delikatnie bardzo. Pięknie aż żal czasem się obudzić
    • @Jacek_Suchowicz  Inspiracją jest Cyprian Kamil Norwid- dałam w tagu a dokładnie"  Moja piosnka 2" fragm.   Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba Podnoszą z ziemi przez uszanowanie Dla darów nieba, Tęskno mi, Panie.    Do kraju tego, gdzie winą jest dużą Popsować gniazdo na gruszy bocianie, Bo wszystkim służą, Tęskno mi, Panie.    Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony Są jak odwieczne Chrystusa wyznanie: „Bądź pochwalony!” Tęskno mi, Panie.       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...