doły na nizinach. strach

[nefertari]

przemyt kilku mądrości wywraca
a wywrotowców się eliminuje

kolejne podobieństwo
obrazy przylegają i pokwikują cicho
tam gdzie ich miejsce
relacjonatorski ton i uśmiech groszowy
wmawiają im że nie umieją głośniej

kleją mi się oczy
to przez sztuczne światło

wymarzł ostatni bezdomny
zbierają resztki
wyrąbują lód na jeziorze
coś pęka
kaloryfer pustka

piszesz mi że nie było innego świata
niż ten który każe się bać
nie było innych ludzi
dlatego tylko nocą obrazy milczą
i tylko w tej ciszy rozmawiają inni

[Eugen De]

Wiersz dotyka mrocznych obrazów, zimnych i groźnych ,których trzeba się bać. Opowiedziany sprawnie. "obrazy przylegają i pokwikują cicho" czyli jakieś niecenzuralne, "świńskie"? "relacjonatorski ton" - trudne i jakoś chropawo się go czyta! Pozdrawiam.

[M._Krzywak]

Próba przelania ciekawych pomysłów w wiersz. Uwagi - początek świetny, pokwikują i relacjonatoski - zbyt drażniąco, i ostatnia strofa - powinno byc głębiej to przemyślane, bo jest nieadekwatne do początku.
Ale i tak to porządna robota :)
Pozdrawiam.

[Stefan_Rewiński]

Ja odczytuję rozstanie, oddalanie się, utratę kontaktu. Dobre.