Ziarno

[Witold Marek]

skłóceni
zawzięcie hodują
ptaka szarpnięć, zalęknień,
bez oczu, bo bez światła.

pierze wiruje w głowach,
dopóki nie opadnie.

skłóceni,
rozpuśćcie ptaka w powietrzu,
nim zniesie jajo.

[Łucja Kucińska]

Nie rozumiem - a może wypuśćcie ptaka w powietrze- chyba ,że chodzi o to by się rozpuścił jak w kwasie.
Pozdrawiam.

[Luthien_Alcarin]

najbardziej druga strofa: cosik w sobie ma;)

Pozdrawiam
Agata

[Arena Solweig]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Super - nigdy nie nauczę się Ciebie czytać bez emocji. Metafora świetnie oddaje sedno wiersza, bez zbędnych słów. Jestem pod wrażeniem takiego pisania. Pozdrawiam serdecznie Arena

[Roman Bezet]

Jak dla mnie - za bardzo filozoficzny ;)
Agata zauważyła 'lirycznośc' w drugiej. Podwojona metafora rzeczownikowa w pierwszej ("ptaka szarpnięć, zalęknień,") choc może emocjonalnie uzasadniona, dla mnie stanowi za mocny wyróżnik słowny.
I czy pointa nie nazbyt zabawna? ;)
pzdr. b
PS. O oczywistościach (tzn. przekaz i interpretacja, siła wyrazu pozostałych środków poetyckich etc.) nie wspominam tylko z oszczędności: Twojego i mojego czasu ;)

[Witold Marek]

Łucjo: no przecież to nie biologia, nie chemia, tylko wierszopisanie.

Luthien: z drugiej wykluły się góra i dół ;)

Areno: żywe emocje na moje suche kostyczne kruszące się teksty to może być albo zagłada, albo... święto wiosny!

Romanie: miało być jak nagryzmolone (czyli coś za zgrabnie wyszło? ;)), grające od niechcenia (groźnie, zabawnie - jak poświecisz, jak spojrzysz). Poproszę więc młotek.