Samotność to plac zabaw Szatana

[Ewa Emmerich]

CIEMNY POKÓJ

wokół pełno papierów
światło daje tylko księżyc
sączy się przez okno
wieczór budzi się ze snu

Pająk:
osiem łapek, mała główka
sieć
zniekształcony blaskiem księżyca
rośnie do wyobrażalnych rozmiarów
nurkuje w stosie makulatury i zdjęć
szukam wspomnień
codzień

gwiazdy łypią złowieszczo bladym okiem
przykute do nieba
sowa śpiewa

Jazz:
nadzieja jest ślepym wirusem
który noszę w sobie

ZEGAR WYBIJA DWUNASTĄ

jego włosy czarne niczym krucze skrzydła
jego oczy zamknięte śpią
pełen marzeń i ideałów
przenosi się do mojego pokoju
tu światło jest za ostre
blask go poraża
musi cofnąć się w strefę cienia

odrzuciłam go
beznamiętnie

Oto ja:

przekreślam jego pragnienia
fantom, który nie widzi w nich siebie
jego słowa rozsypują się
w drobne literki, literki w kreski
bazgroły leżą na dywanie

wiatr porywa suche liście

PÓŹNA NOC
nie mogę zasnąć
wszystko szlag trafił

jego sylwetka unosi się nade mną
jego kontury tworzą grube kreski

Strach:

mysz zachrobotała w dziurze
sowa ucichła
w samochodzie włączył się alarm

odchodzi

SAMOTNOŚĆ DO ŚWITU

cienie na ścianie
pogłębiająca się powoli jasność
wyrwa w świadomości
ból

odrzuciłam go
zamaskowana

jego sylwetka gubi się w świetle
jego kontury gwałtownie bledną

wstaję
i powracam do miejsca
gdzie nigdy go nie było

zasypiam.
na amen.

[Ewa Emmerich]

"SAMOTNOŚĆ TO PLAC ZABAW SZATANA" to cytat z "Bladego Ognia" Vladimira Nabokova. To tak a propos.