Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Samotność to plac zabaw Szatana

Ewa Emmerich
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Ewa Emmerich

Ewa Emmerich

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

CIEMNY POKÓJ

wokół pełno papierów
światło daje tylko księżyc
sączy się przez okno
wieczór budzi się ze snu

Pająk:
osiem łapek, mała główka
sieć
zniekształcony blaskiem księżyca
rośnie do wyobrażalnych rozmiarów
nurkuje w stosie makulatury i zdjęć
szukam wspomnień
codzień

gwiazdy łypią złowieszczo bladym okiem
przykute do nieba
sowa śpiewa

Jazz:
nadzieja jest ślepym wirusem
który noszę w sobie

ZEGAR WYBIJA DWUNASTĄ

jego włosy czarne niczym krucze skrzydła
jego oczy zamknięte śpią
pełen marzeń i ideałów
przenosi się do mojego pokoju
tu światło jest za ostre
blask go poraża
musi cofnąć się w strefę cienia

odrzuciłam go
beznamiętnie

Oto ja:

przekreślam jego pragnienia
fantom, który nie widzi w nich siebie
jego słowa rozsypują się
w drobne literki, literki w kreski
bazgroły leżą na dywanie

wiatr porywa suche liście

PÓŹNA NOC
nie mogę zasnąć
wszystko szlag trafił

jego sylwetka unosi się nade mną
jego kontury tworzą grube kreski

Strach:

mysz zachrobotała w dziurze
sowa ucichła
w samochodzie włączył się alarm

odchodzi

SAMOTNOŚĆ DO ŚWITU

cienie na ścianie
pogłębiająca się powoli jasność
wyrwa w świadomości
ból

odrzuciłam go
zamaskowana

jego sylwetka gubi się w świetle
jego kontury gwałtownie bledną

wstaję
i powracam do miejsca
gdzie nigdy go nie było

zasypiam.
na amen.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      kolce

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz nie daję kolców  abyś się ranił ale po to,  byś wiedział,  że mam się czym bronić nie chcę budować  czegoś z pozorów zbuduję od nowa  tak  ale z tego  co sama wybiorę   Bardzo dziękuję!    @[email protected]@FaLcorN@RelsomBardzo dziękuję za serduszka!
    • Poezja to życie
      To jeszcze nie czas

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Łzy zostaną  Miłość odejdzie    I zostanie tylko  Serce rozdarte na pół    A potem wstanie  Nowy dzień    I wiara uleczy  Ból i pustkę    I jeszcze parę  Innych rzeczy...
    • Berenika97
      kolce

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @MigrenaBardzo dziękuję! Myślę, że "po swojemu" będę lepsza jako człowiek. Dobroć jest pięknem:) @Nata_KrukBardzo dziękuję!  Masz rację "kolce" to słowo z wieloma możliwościami. :) @Alicja_WysockaBardzo dziękuję! Ja rzadko pokazuję swoje pazurki, może za rzadko? Czas to zmienić?

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @RomaBardzo dziękuję! Masz rację, chciałam, aby był trochę feministyczny, aby kobieta miała odwagę się bronić. :) @MigrenaBardzo dziękuję! Poprawiłeś mi humor! @Waldemar_Talar_TalarTak czasami bywa, że kobieta nie chce męskiego "błogosławieństwa", bo w sobie "kolce nieposłuszeństwa". Bardzo dziękuję! 
    • Maksymilian Bron
      Miłość i jej zła siostra

      Przez Maksymilian Bron · Opublikowano

      Kocham przy Tobie milczeć, tulić się do Ciebie, jakbym nie miał matki Nienawidzę ciebie słyszeć, dotykać cię to kara za odwrócony krzyż Kocham Cię tak mocno, że wsiadłbym z Charonem do łódki, aby przebyć cały Styks, lecz nie odwrócę się   Nienawidzę braku gracji, twej krwi i wersów pełnych łoju do mnie Kocham Twoje rady, głos Twój prowadzi mnie do wyjścia z wykrotu Nienawidzę cię za dyby, które gruchocząc mi kolana, podłączyły thymatron na apetyt życia, opluwając mnie w lochu   Kocham Cię tak, że nieważne jest, czy pachniesz zmierzchem, trawą po ulewie, smogiem czy obłokami z szarego mleka Nienawidzę cię, bo gdy spałem obok ciebie, ukradłaś mą lirę i biografię Orfeusza Kocham Cię tak mocno, jakby wszechświat zmniejszył się do naszych objęć, a czas zdziwił się, że zegar nie tyka, wszyscy byli w pracy, a myśmy wybrali wagary od życia   Zła siostra Miłości w końcu się poddała Biegniemy tą plażą, już się nie chowając Igła magnetyczna odszukała zorzę i dziewiczą dróżkę, życie Nam zwracając, lecz…   czy to wszystko nie było tylko w listach naszych, mirażach o kąpieli w Gangesie młodości i czy zaraz spoceni nie otworzymy spojówek, budząc się przy złej siostrze Miłości?
    • Witalisa
      Szepty poranka

      Przez Witalisa · Opublikowano

      @aniat. Ładnie się to harmonizuje: nastrój – dźwięk – obraz; szkoda, że odpuściłaś w rymy w ostatnich wersach, cztery mogłyby się zgrać.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...