Ponad głowami

[Leszek]

Z mrocznego serca wypiętrzonej chmury,
w olśniewającą wypłynąłem jasność.
W bajkowy ogród mój ptak się zanurzył,
tchnieniem świeżości w nim krużganki pachną.

Niesiony wichrem w pałacowe sale,
z impetem zmierzam w niezliczone wnętrza.
Co raz to skrzydło tnąc wprowadza zamęt,
cień się przesuwa w tęczowych obręczach.

Grozą powiało kiedy czarne strzępy
chciały zniewolić, wyciągając macki,
wiodąc do głębin korytarzy krętych,
do ciemnych lochów, kazamatów strasznych.

Wtem odsłoniła ziemia swoje wdzięki,
wzorzyste pola, urokliwe miejsca,
ponad którymi cumulus się spiętrzył.
Duch groźnej burzy pobyt w chmurze przerwał.

[jacek_sojan]

pan Leszek jak zawsze, wysoko, ponad głowami
czyli zgodnie z boskim rozporządzeniem: "duch wieje kędy chce"
aż do zawrotu głowy!

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jacku gdybyś to zobaczył, to gwarantuję powracający zawrót głowy. Piękna i czasami grozy obcowania z chmurami wprost nie da się opisać. Pozdrawiam Leszek :)

[Messalin_Nagietka]

ponad głowami - ponade mną
jam w krajobrazie tym brzozą chwiejną
z ukłonikiem i pozdrówką MN
ps. piękny wiersz