Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

To musi być dobre, skoro wydaje plon,
Nie potrzeba za to oblewać smołą.
Może przestaną sypać zbielony miał
Na hałdę brudu do spalenia gotową.
Warto brać pył, skoro kupujesz go od siebie,
Nie jesteś od reguły odstępstwem.
Pozwól spenetrować masie kopalnię,
do eksploatacji siarki potrzebnej.

Skosztowawszy popiołu z własnego pieca,
Doklej sobie do stóp piedestał.
Może nawet ktoś oblepi cię cukrem,
Licząc, byś słońcem pachnieć przestał.
Nikt cię nie odsłoni, póki swoich sznurów
Samemu nie przemoczysz, Pustą
Iluzją i tanim miodem nie okaże się,
Z ziemi ulep nowe lustro.

Czarny dym i biała mgła
Niech osnują twoją twarz.
Sprzeciw się bezpłodnej naturze,
Opal się w kolorze.
Uwolnij wolę wcielenia!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Strasznie zawiła jest narracja. Do końca nie wiadomo o co ci chodzi, a utrudnia to dodatkowo język jaki stosujesz:"skosztowawszy popiołu, oblepi cię cukrem, Pustą Iluzją i tanim miodem - to jakieś diapazony nastrojów i sytuacji? po co? Jeżeli " uwolnij" to chyba i "sprzeciwiaj". Mało przekonujący. Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @leo Dobry tekst i w dodatku bardzo interesujące zdjęcie, a to dużo jest :)
    • cudowny świat  a my my  nie wszyscy aniołami   niestety    uwiera wolna wola niewolnicy …   11.2025 andrew   
    • @wierszyki Dziękuję za komentarz, choć chyba trochę inaczej to widzę :) "Obserwator" w wierszu to po prostu czytelnik — każdy, kto otwiera książkę i patrzy na słowa, dzięki czemu wiersz staje się sobą. Nie przemycam tu AI ani niczego ponadludzkiego, tylko mówię o tym, co dzieje się między poetą a czytelnikiem - że poezja istnieje w tej przestrzeni między nami, w tym "przeświecaniu" przez szczelinę. Zgadzam się, że poezja nie istnieje w oderwaniu od twórcy — ale też nie istnieje bez tego, kto czyta i w tym sensie jest "stanem kwantowym" - dopiero spotkanie sprawia, że się materializuje. Cieszę się, że wiersz był miły w czytaniu, nawet jeśli się nie zgadzamy :) Ale jako czytelnik masz obsolutne prawo interpretować wszystkie teksty tak, jak uważasz. I to jest też piękne w poezji.  Pozdrawiam serdecznie.  @Waldemar_Talar_TalarZgadzam się z tym. Bardzo dziękuję za czytanie i serdecznie pozdrawiam. :) @tetu Bardzo dziękuję!  I tak, właśnie to! "Inaczej między nami wibruje" — to może najpiękniejsze zdanie o poezji, jakie dziś przeczytałam, bo wiersz to nie obiekt leżący na stole, to pole, które nas łączy i w każdym z nas rezonuje inaczej. Może dlatego wciąż zadajemy pytania i nie mamy odpowiedzi,  bo poezja nie jest odpowiedzią, jest tym pytaniem, które wciąż się zmienia, kiedy przechodzi przez kolejnego czytelnika.  "Fizyka poezji" — określenie dla czegoś, co chciałoby być zmierzone, ale istnieje właśnie w tym wymykaniu się miarom.  Dziękuję! :) @Robert Witold GorzkowskiBardzo dziękuję! :)  @lena2_Bardzo dziękuję za te miłe i ciepłe słowa. Pozdrawiam.  @JuzDawnoUmarlem@Czarek PłatakSerdeczne dzięki! :) 
    • @lena2_ Zgrabna miniaturka. Życzę sobie więcej takich słownych westchnień.
    • @huzarc To wiersz z gatunku tych, które zostają i dotykają głębi 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...