Zgłoś

(Nawias pierwszy: to jest gotowe niecierpliwe jutra przechodzącego przez samego siebie ku zwykłemu spodziewowi niezrozumienia i letniego nie chce mi sie...)

(Nawias drugi: W texcie dwa razy "dając" po sobie to nie błąd, sam tak myślałem, bo mój-niemój genjusz mnie przerósł już o górę całą...)

Dawno dawno nie do zdarzy temów czasu opowiedniej

Przez krasnale i przez wróżki i przez dziadka babci jednej

Zapędzonej w kraje czasu ziemi całej i kosmatu

Rzek pełnego bajkomównych zasłuchaniem dzieci kwiatów 

Bez rodziców i bez światów wykonanych ręką Boga 

Bajkopisa łaskawego bajką "zrób to sam" na nogach

Było dawniej jeßcze jedno najdawniejsze całkiem teraz

Rozczynione baśni niedniem w jaju ćmą wieczności zera

Dawniejszego ode dawna dawnionego dawnym darem

Pomniejszonym o być cienką nicią dla nas tery czarem

Dając dając nas obdarzy temą czasu odpowiedzi

Przez krasnały i przez gruszki i przez dziatki babci Wiedzi

Zapętlonej w raje czasu niebi całej i w puściany

Skrzeku pełne bajek morza zasłuchane w szum ukwiały

Śnią rodziny i śnią światy i śnią wiśniowego Boga

Skrzeku żabich królewiątek rozpłatanych nosem noża

Tym przerazem razu świni teraz właśnie przedawnione

Uciekało w bajkę z bajki i do bajki pod obronę.