Drugi raz, o niecały kilometr stąd

[ewan_mcteagle]

obudziłem się zlany potem. Słońce zajrzało
pryszczate na moje problemy. Położyło
nogi na wezgłowiu i obserwowało muchę
na firance. W wodzie pusto
pieprzyły się ryby. Wiersz
zadedykuję wałkoniom.

Być może nikt nic nie wie. Ani białe myszki
ani jej podwiązki ani moje wideo.
Zakładam koszulkę by zdjąć ją w drodze na lunch.
Wierząc całe życie w Słowackiego
dopóki nie okazało się że ona tam mieszka.
Przeklęta ulica. Dźwięki idą w zapętlenie.

Kiepskie żarty. Tragedia wieszczy.
Zostały słowa i hemoroidy (poznaję
te same co kiedyś). Słabszy w uzębieniu niż w formie
słodzę herbatę a poduszkę składam na trzy
tak dla hecy.