łóżko

[Melania Floh]

Ja w za ciasnej garsonce,
Owiana chłodem.
Ty kapłan ciemności,
Z krainy płynącej miodem.
Nie mamy sobie nic do powiedzenia,
Żadnych przyrzeczeń,
To bez znaczenia.
Nie przyszliśmy kochać,
Ani nienawidzić.
Tacy neutralni,
Nie chcemy się wstydzić.



Ty w doskonale skrojonym fraku,
Ja w sukni szytej na miarę.
Wszystko gotowe,
Błyszczy aż miło.
Lecz w tym przepychu coś się zgubiło.
Mówiłeś kocham,
Ja odpowiadałam.
Wiem, że kłamałeś,
Prawdy się bałam.
Wstydem natarci,
Jak ryby cytryną.
Odeszłam wczoraj,
Z tak kwaśną miną.


Chciałeś niewiele,
Ja mało brałam.
Nie mniej i nie więcej niż potrzebowałam.
Bez zbędnych pytań,
Czysta namiętność,
Rozkoszy otchłań,
Rozsądku klęska.
Cudowne ranki,
Bez tchu i wytchnienia,
Rozejść się trzeba,
To bez znaczenia.

[Eugen De]

Jakiś mezalians? Jakaś nierytmiczność! Raz rymujesz raz nie i nie wiem czy na tekst o rozstaniu nie jest za długi? Po co te przebieranki na początku pierwszej i drugiej części?
Nie zrozumiały dla mnie jest również wątek "wstydu"?! Pozdrawiam.

[Martyna]

Dziwne... Raz rymujesz a raz nie. Wiesz co czytam czytam fajnie super a tu nagle coś się zburzyło, bo zaczęłaś rymować. Ten wiersz nie ma jednakowego rytmu. Fabuła ciekawa. Pozdrawiam!!! :):):):):):):)

[Ona_Kot]

beznadzieja

przykro mi,
pozdrawiam