Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Odkrył Amerykę! Czyli odkrył coś oczywistego.
Ameryka, a raczej USA. Myślimy Ameryka, a tak naprawdę to chodzi nam o USA. Może nie tyle o USA, co o główne produkty tego państwa – o dolara, o broń. Mamy dolary i kupimy lepsze samoloty. Nie lepsze cukierki.

Tuż obok, są jeszcze dwa wielkie kraje. Przytulone do USA: Kanada od północy i Meksyk od południa. Dalej, na południu, jest cały kontynent. Z Brazylią i Argentyną, Peru i Wenezuelą, Chile i Urugwajem, Boliwią i Paragwajem. Wymieniłem tylko te większe kraje.
”Kanada pachnąca żywicą” – to Arkady Fiedler napisał. Bogata Kanada – to ja napisałem.
Czy to wyrzut? Nie!

To żal, to gorycz, że nie można odcumować mojego kraju od Europy, że nie możemy razem, w jednym czasie opuścić tego przeklętego miejsca wybieranego, bo wygodne, bo równinne, przez obce armie na miejsce starć. Miejsca o które od dwu wieków kłócą się politycy z zachodu i ze wschodu. Miejsca zamieszkałego przez ludzi, których władca, – Zygmunt August – przed wiekami wyrzekł słowa: „nie jestem królem Waszych sumień”. Czy wierzymy w te słowa. Jeśli tak to te słowa niech będą naszym wianem, niech to będzie tym co niesiemy innym. Te słowa.

Mówimy – Kanada myśląc o bogactwie lasów, zwierzyny, wody, gór i wielkich przestrzeni porośniętych lasem, na których nikt nie mieszka za to szaleją pożary, od czasu do czasu. Straż leśna – taka kanadyjska (amerykańska) specjalność – interweniuje i jest dobrze. Myślimy o mroźnym klimacie, o hokeistach. Myślimy o Londonie, o Corwoodzie, tych piewcach silnych mężczyzn w surowym klimacie. Kanada to taka Syberia bez zesłańców. To takie nasze wyobrażenie. Nasze? Może tylko moje. Więcej odwagi i mniej wątpliwości w tym pisaniu!
„México, Meksykańskie Stany Zjednoczone, państwo w Ameryce Północnej, nad Oceanem Spokojnym, Zatoką Meksykańską i Morzem Karaibskim.”
(za encyklopedią PWN)
Północ kojarzy się z chłodem, lecz w Meksyku, tym oglądanym w filmach, jest ciepło, jest gorąco i bezwodnie. Pewnie dlatego, bo Meksyk leży na południe od wielkich Stanów Zjednoczonych, na południe od Kalifornii, gdzie robi się większość oglądanych w naszym świecie filmów. Jest przeważnie ciepło (w Kalifornii), rosną pomarańcze, winogrona i arbuzy.
Meksyk znany z ciepła, z pustyń, z wielkich kapeluszy, ze wspaniałych plaż, z wielkich kaktusów i z gitar, z ognistych seniorit, z tequilli. Mówimy Meksyk, gdy myślimy o strzelaninie, bijatyce i rewolucji, o upale. To stereotyp. Stereotyp utrwalony przez westerny.
Zapominamy często, o tajemniczej dla nas, kulturze Majów i Azteków. Zapominamy o twórcach murali – wielkich malowideł ściennych. Zapominamy o konstruktorach piramid, o budowniczych wielkich miast. O tych, co wymyślili krwiożerczych bogów. O „Starym człowieku i morzu”. Zapominamy o wilgotnych dżunglach Jukatanu skrywających do dzisiaj niejedną tajemnicę. Czy poznamy te tajemnice?
Zapytajcie Sławomira Mrożka – on mieszkał w Meksyku.
Gdyby w Meksyku dawali Oskary to o ile zmieniłoby się nasze o tym kraju wyobrażenie?

Mieszkańcy Ameryki to na ogół przyjezdni dobrowolni (lub ich potomkowie). Prawie dobrowolni przyjezdni, i ich potomkowie.
Emigranci nie są dobrowolni. Coś, lub ktoś, gna człowieka „na nowe”, „po nowe”. To jest taki przymus wewnętrzny i zewnętrzny. Emigracja to ucieczka przed problemami, czasem przed śmiercią. Emigracja jest też nadzieją na lepsze życie.

Tylu Was, że nie oparli się Wam miejscowi!
Gdzie są Indianie w Ameryce, gdzie Aborygeni w Australii?
Emigranci, wychodźcy, zesłańcy - czego się można po Was spodziewać? W najlepszym razie pozwolicie na asymilację.
Będziecie w Ameryce musieli zaczynać od początku.
Jak Emily Dickinson, jak Cyprian Kamil Norwid ulegniecie zapomnieniu. I dopiero przyszłość pokaże czy ktoś Was przypomni.
DICKINSON EMILY (1830 – 86), poetka amerykańska; uprawiała lirykę medytacyjną, splatając drobne spostrzeżenia z życia domowego oraz przyrody, z metafizyczną. i egzystencjalną refleksją, w której dominowały motywy miłości, cierpienia, samotności i śmierci; rozważania swe ujmowała w formę epigramatycznych notatek, zakończonych zwykle paradoksalno-ironiczną sentencją; odkryta i doceniona po śmierci (pierwszy zbiór wydanie 1890, edycja kompletna The Poems of Emily Dickinson, t. 1–3 1955); uznana za najwybitniejszą poetkę amerykańską; polskie wybory: Poezje (1965), Poezje wybrane (1975), 100 wierszy (1990).
(za encyklopedią PWN)
NORWID CYPRIAN, 1821 – 83, poeta, dramatopisarz i plastyk; jeden z najwszechstronniejszych polskich twórców i myślicieli. Żył w osamotnieniu i nędzy, od 1877 w paryskim przytułku dla polskich weteranów pod nazwą Dom Św. Kazimierza
(za encyklopedią PWN)
Może nawet będziecie musieli „umierać za ojczyznę” i walczyć o życie. O swoje życie, o życie bliskich. Wasz wybór. Chyba, że Pan Prezydent wyśle Was do Iraku, Afganistanu, Bośni, Kuwejtu, Wietnamu... To też Wasz wybór – bo wybieracie prezydenta. I nikt Was w tym nie zastąpi!

Opublikowano

Ktoś kiedyś zastanawiał się, czym kierowaliśmy się przy wyborze lokalizacji dla Polski - wahał się pomiędzy miłymi sąsiadami a wspaniałym klimatem.
Czy my się czasami z nieszuflady nie znamy? Jak tak, to witam. Jak nie - również.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Nie, nie z Wisły. Choć przyznaję otwarcie - mam góralskie korzenie. Wątłe, ale zawsze.
Sławne w tamtych rejonach jest powiedzenie, że rzucając kamieniem zawsze trafi się w Pilcha, Cieślara albo Bujoka. Gdyby ten ostatni też tworzył, Wisła stałaby się chyba mekką pisarzy ;).
I jeszcze jedno. Można tykać, bo nikt tu nie panuje.
Pozdrawiam.

Ps. Z nieszuflady przeprowadziłem się na interklasę. Powód? Oczywisty - wiersze mi nie podchodzą. To, jaki ze mnie prozaik, jeszcze się okaże.

Opublikowano

witam
świetny tekst, trafiający prosto w umysł. Może te biogramy pisarzy niepotrzebne (mnie osobiście wystarcza informacja o ich niedoli). Może zamiast przytaczania z encyklopedii - wpleść te informacje w tekst?
ogólnie bardzo przemyślany tekst - zwłaszcza "To żal, to gorycz, że nie można odcumować mojego kraju od Europy, że nie możemy razem, w jednym czasie opuścić tego przeklętego miejsca wybieranego, bo wygodne, bo równinne, przez obce armie na miejsce starć"
pozdr!!!

Opublikowano

serdecznie obiecuję odtąd sprawdzać jaki z z Pana prozaik, Panie Cieślar
da mi Pan na to trochę czasu?
to sprawdzanie będzie na poziomie "podoba/niepodoba"
wyższy jest dla mnie nieosiągalny
Sanestis Hombre
to chyba pierwsza jawna wizyta Pana
i tafił Pan w mój czuły punkt
to pisanie powstawało długo i z radości, że widzę
bo nie widziałem
starałem się

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Marek.zak1 Fajnie, że porównujesz Polskę do Węgier i Słowacji, szkoda tylko, że nie do ludzi, którzy tu naprawdę żyją. Bo widzisz – ten wiersz nie jest raportem ekonomicznym ani zestawieniem statystyk PKB. To nie tekst o fabrykach, tylko o ludziach, którzy tych fabryk nigdy nie zobaczyli na oczy. Bo nie każdy ma willę, fotowoltaikę i plany na urlop w Toskanii. Piszesz, że "nigdy nie było lepiej". Z perspektywy kogo? Może Twojej? Gratuluję. Ale to, że jedni siedzą przy stole, nie znaczy, że nie ma głodnych za drzwiami. I nie, to że „na Węgrzech gorzej”, nie oznacza, że mamy siedzieć cicho i dziękować za ochłapy. Czy jak sąsiadowi spłonął dom, to ja mam się cieszyć, że mnie tylko zalewają fekalia z kanalizacji. Wiersz, który komentujesz, mówi o Polsce z paragonu, z przychodni, z kolejki do zawału, nie z przemówień premiera. I to, że ktoś to zauważył i opisał – nie jest „pompowaniem złych wiadomości”, tylko oddaniem głosu tym, których nikt nie chce słuchać. A jeśli Twoim jedynym kontrargumentem jest to, że Robert Lewandowski strzela gole, to naprawdę współczuję – bo nawet Jezus z kuchennego obrazka w tym wierszu by na to spuścił wzrok. Nie pisz więc, że "jest lepiej niż było", bo dla wielu nie jest. I mają prawo o tym mówić. Bo milczenie nie rozwiązuje problemu. Ono go tylko konserwuje – jak margarynę za 12 zł.   Tym razem nie załączę tradycyjnych wyrazów na pożegnanie.  
    • @Waldemar_Talar_Talar cała miłość
    • Urodziłeś się w trzydziestym pierwszym roku.   Myślę sobie tak dawno, ale po czasie dociera kiedy. Okres międzywojenny, burzliwy. Ludzie wciąż przerażeni wojną. Wszędzie strach, nieufność, bieda, ból.   Poznajesz świat, uczysz się chodzić, jeść, biegasz za piłką, kule znowu świszczą.   Zamiast beztrosko grać, cieszysz się, że wciąż żyjesz. Całe dzieciństwo.   Dorastasz pomiędzy dramatu nadzieją. Inaczej niż dzisiaj. Doceniasz każdą wyciągniętą dłoń. Pomagasz innym. Wokoło widzisz mundury, ciężkie buty, ciężki czas. W zanadrzu skrywasz wiele przeżyć, może tajemnic. Dorastasz z końcem wojny, żyjesz, lat jednak nikt nie wróci.   05.02.2025 r.
    • Przyjemny wiersz. Kiedyś miałem dryg do rymów, ale jakoś mi przeszło.
    • Gdy będę zasypiał zdmuchnij z włosów ptaki Omieć rączką swoją myśli nieborakie Uśnij oczy moje w głębię się zanurzą Odczaruj powoje co me myśli burzą Wyrwij korzeń z głowy rozpal rozum iskrą Upuść na mnie wrzosy poezją rozbłysną. Pocałuj mnie w usta zagryź wargi swoje W piąstce ściśnij prochy odsącz soki moje Ponad głowę podrzuć co ze mnie zostało W trawie ukryj dłonie wrośnij w brzozę białą Całą sobą poczuj drzewo rozedrgane Dusze zawirują ponad naszym gajem. Samotność Cię straszy całą bezwzględnością Nie miej na nią czasu zajmij się miłością Bo choć niepozorna jest ta Pani duszy Oddaj jej marzenie to kamień rozkruszy Zawezwij ptaszęta ukwieć nimi włosy Wstąp na nasze pole... widzisz sianokosy?!    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...