Z cyklu: Katedra, Pieśń Nadziei

[Marek_Stasiuk]

Słońce odbija się w rzece
Dar to łaskawy.
W zakolach, wśród rubieży
Łamie ciężary, pieni spływ -
O Boże krynic możemy chodzic po wodzie
Jak klucze świateł.

Bramy stoją otworem,
Chmurna szadź nabiera kryształu

Miasto skarby ma w sobie wieczyste:
Spojrzenia oblubieńców
Harfiarzy śpiew w błogich hymnach
Żertwy świętego płomienia.

Miłość senne ciało wyplata z mroku
W nowe prądy asfaltu rwie wodne koryta
Nieogarniona w kształty, miary i wagi
Jej myśl napełnia obłe cysterny nowego dnia.

[Vera_Ikon]

No... powiem szczerze, że ciekawe.
Zaczyna się na dość przeciętnym poziomie, ale potem jest już coraz lepiej.
A końcóweczka - bardzo.
I ta Twoja "miłość" niebanalna taka - a to cenie, bo mało kto umie ją użyć w dobry sposób.
Ode mnie +
pozdr serdecznie
Weronika

[Marek_Stasiuk]

Dziękuje a miłe przyjęcie...
Pozdrawiam mrs