znikanie

[Tomasz Pietrzak]

A.O.

ktoś stoi i wystukuje rytm do odjazdu
coraz dalej już nie na wysłanie kartki
na kamień czy jezioro ale dalej w czas
jak mgła co tylko na chwilę otarła się
o dzierzbę jak sen przelany w wiersz

znikanie to cisza to wysłanie się listem
bez przeznaczenia to wątpliwość czy
czas może beze mnie spokojnie płynąć
jak rzeka bez ryb bez rwącego nurtu
bez tego ciała które wypełniało fotele
i jadło śniadania przy stole pod oknem?

przedmioty zostają małe dowody czegoś
a koła poruszają się dalej i jedzie się
przez las (gęsty las) czasami się przystaje
przez przymknięte oko bada pamięć
upewnia się że ktoś tam czeka na twój pociąg

[Messalin_Nagietka]

Tomaszu – o co w Twym wierszu chodzi? O co Ci w ogóle chodzi jeśli chodzi o poezję? Dwie pierwsze zwrotki to jakieś lanie wody, błądzenie, utrapienie, a w trzeciej pojawia ni zowąd pociąg, prosiłbym Cię o większą konsekwencję, masz pióro i korzystaj z niego.
z ukłonikiem i pozdrówką MN

[Tomasz Pietrzak]

ależ ja jestem konsekwenty.

pozdr.