Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

-światła nie dogonisz
powiedzieli
rozczepiając je przez pryzmat umysłów
labirynt dziergany pojęczą siecią
po czym
zamknęli galaktykę w szarym pudełku
śmiali się głośno
puszczając wielościany z oczu
z posklejanych źrenic zwątpienie
-światła nie dogonisz
wypalili sobie na falistych czołach
laserem cienką granicę
w elektrycznej fuzji pomysłów
budowali ścianę z klocków
własnych głów
arabeską wzorów wyrysowali:
carpe diem, non carpe lux
zaszyli symbolami promienie słońca
wyrzucili gałki oczne poza horyzont

nie usłyszeli cichego pisku w oddali:
-zaczekajcie !

Opublikowano

Niby coś tutaj jest. Z początku dość "prostacko" i dosłownie:
"światła nie dogonisz
- powiedzieli" - zniechęca na samym początku. Gdy tak od razu przechodzisz do tematu. A to jest rozwinięcie. W takim razie gdzie wstęp?

"pojęczą siecią" - kiepska metafora :/

"zamknęli galaktykę w szarym pudełku
śmiali się głośno
puszczając wielościany z oczu" - a tutaj wszystko takie proste i domyślne. A gdyby tak spontanicznie rozrzucić?

"zamknęli galaktykę w szarym pudełku
meteory śmiały się
wypuszczając wielościany oczu" - to zmienia sens, ale nie zmienia tematu. Wszak nie zapominajmy o intepretacji.

"- światła nie dogonisz" - denerwujące powtórzenie. Ja bym to radził zmienić na inny wątek, np.:
"- świata nie zobaczysz" - po tej - zdawać by się mogło - następnej części wiersza odbiorca oczekiwałby podobnego zakończenia.


Pod koniec powtarzasz motyw z oczami:
"wyrzucili gałki oczne poza horyzont" - ale tutaj nie widać jakiegoś konkretnego ruchu w tym kierunku, dlatego zwraca na siebie uwagę.

"nie usłyszeli cichego pisku w oddali:
-zaczekajcie !" - pointa słaba, motyw oklepany wzdłuż i wszerz..


Pozdrawiam serdecznie

PS. Przeniesiono.

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Messalin Nagietka-powiem nieeee....czytaj dokładniej ;) Szanuj bardziej moje wiersze. ;) PODRAWIAM ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • dzisiaj odwiedziłem moją duszę od miesięcy leży na intensywnej terapii nie zawsze mam czas nie zawsze jestem gotowy na takie spotkania z pomijaniem faktów spojrzała na mnie tak bardzo życzliwie mówiąc jak dobrze że jesteś przez chwilę walczyłem z sobą potem czule dotknąłem jej policzka nie chciałem by się domyśliła że przestałem w nią wierzyć zamknąłem oczy kiedy otworzyłem jej już nie było ona też przestała wierzyć w siebie no i zostałem sam tak zupełnie naprawdę
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam ponownie - ja też odebrałem swój trzeci tomik - jeżeli byś chciała Bożenko                                chętni ci wyślę  - tylko podaj namiary w poczcie -                                 oczywiście bezpłatnie -                                                                              Pzdr.uśmiechem.
    • Jakbym czytała reymontowskie opisy! "Chłopi" ogólnie nie porywają mnie, a zwłaszcza fabułą i koncepcją, ale sposób opisywania natury, impresjonistyczny, barwny, żywy, magiczny, rekompensuje wszystko inne. W Twoim wierszu wyczuwam podobną wrażliwość stylistyczną, no i doskonałym pomysłem jest wykorzystanie mowy gwarowej (może dlatego mi ten Reymont przyszedł do głowy). Nic, tylko zamknąć oczy i przenieść się wyobraźnią w ten olśniewająco, a zarazem realnie opisany świat.
    • @Alicja_Wysocka Ten wiersz jest czarująco ciepły i kameralny — z pozoru prosty, ale świetnie zbalansowany między poetycką metaforą a codziennym, bardzo ludzkim tonem. To poezja gościnności, bliskości i troski, utrzymana w lekkiej, niemal prozatorskiej formie.
    • @Alicja_Wysocka Ja zeszłej zimy też próbowałam dokarmiać sikorki. Nawet przylatywały, ale wybredne były, jak licho. Ze specjalnej mieszanki dla ptaków wydziobywały tylko orzechy i słonecznik, a na pozostałe ziarenka nawet nie spojrzały. Niestety, odkąd o jedzonku na moim parapecie zwiedziały się gołębie, musiałam zaprzestać wysypywania, bo i tak nic nie zostawało dla mniejszych ptaszków, a wszyscy wiedzą, co gołębie robią... ;-)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...