Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Prosze ocencie :

"Oddech"

Mała kometa dziś Bogom zniknęła,
upadła koło mnie i tam usnęła,
jej warkocz ginął gdzieś w mroku pokoju,
poczułam ukłucie,złapałam się za pierś,
jej koniec był tutaj...
Gdy kolejny kryształ roztrzaskał się o ziemie,
jej blask kurczył się powoli
Bez obawy dotknęłam jego żródła,
nie cofnęłam ręki,nie poczułam bólu,
cierpienie znikęło,
pokój świecił jasno...

Opublikowano

słabiutkie, bardzo słabiutkie;

z kwestii czysto formalnych:
Bogom - lepiej pisać małą literą,
złapać się za pierś brzmi (i wygląda) fatalnie - można porównać, ze stwierdzeniem pewnego Pana, że mu: "Piersi opadają",
ziemie - literówka;
do tego trzykropki do wyrzucenia, a wersyfikacja do zmiany (ja przynajmniej nie widzę w niej głębszego sensu);

ogólnie całość wydaje mi się nielogiczna; na początku masz rym i jakąś tam melodię, którą już w 4 wersie gubisz; piszesz pełnymi zdaniami - czasem jest to świetny zabieg, ale nie tutaj; tak czy inaczej, wg mnie, kiepsko;

pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

Poprawiłem co nieco, reszta należy do Pani łącznie
z tym co wklejam, może się spodoba i przyda.
Jest bardziej uporządkowane. Sam pomysł bardzo
fajny i nietypowy. Pozdrawiam. :))

----------------------------------------------
mała kometa dzisiaj bogom zniknęła
upadła przy mnie i zwyczajnie usnęła

jej warkocz zanikał gdzieś w mroku pokoju
poczułam ukłucie pełna niepokoju

gdy drugi kryształ o ziemię się rozbijał
jej blask się kurczył powoli mnie omijał

dotykając źródła nie cofnęłam ręki
nie poczułam bólu zniknęły udręki

cierpienie odeszło pokój jasno świecił

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...